علی بیرقی فرد - کارشناس ارشد جامعه شناسی
فاطمه کارگر - کارشناس ارشد علوم اقتصادی

با وجود اینکه حدود یک ماه از شیوع وگسترش بیماری کرونا در ایران می‎گذرد؛ بیماریی که ابتدا از کشور چین شروع شد و آن را به عنوان «کوئید۱۹» می‎شناسند، خیلی سریع در اقصی نقاط میهن عزیزمان گسترش یافت و تمام کشور اعم از نهادهای دولتی و غیردولتی را درگیر خود ساخته است، که اگر نگوییم به بحران تبدیل شده شاید با رعایت نکردن توصیه های ایمنی و خودمراقبتی بزودی تبدیل به بحران شود. درد این ‎جاست، که این ویروس منحوس، همان طوری که در این ایام باعث تعطیلی و اختلال در کار آموزش، سیاست، اقتصاد شده است چه بسا تلفات زیادی از ما بگیرد؛ و از آن در تاریخ کشور ما به عنوان یک فاجعه یاد کنند. برای جلوگیری از شیوع این ویروس و بسیاری از بیماریهای ویروسی دیگر، که تعدادشان هم در جهان کم نیست، براساس یافته‎های علمی جدید ناگزیر هستیم سبک ‎زندگی ‎ایی که قرن‎هاست آن را می ‎شناسیم و تلاش می‎کنیم مطابق میل جهان ‎اجتماعی که در آن هستیم؛ آن را مدیریت و رهبری کنیم تغییر دهیم. در تعارضی که میان دانش عمومی و دانش علمی ایجاد شده؛ یافته‎های علمی را بپذیریم و از برخی عادات خود در زندگی اجتماعی دست برداریم. دراین مقاله ضمن توصیف برخی عادات و ویژگی‎های رفتاری که در جامعه ایران رواج دارد تلاش می‎شود نقش سبک زندگی در سلامتی و پیشگیری از بیماری کرونا را از نگاه جامعه شناختی بررسی کنیم هرچند که پرداختن به این موضوع به مطالعات گسترده نیاز است، اما هدف من سوق دادن نگاه های متخصصان این رشته به این مهم است.

سبک زندگی، سلامتی، خود مراقبتی، بیماری کرونا