بررسی وضعیت بارش در محدوده زاگرس میانی و تاثیر آن بر فلات مرکزی ایران

منطقه مرکزی ایران شامل استانهای چهار محال و بختیاری، اصفهان و یزد در بخش مرکزی فلات ایران واقع شده است و تغییرات ارتفاع در آن از کمتر از 500 متر تا بیش از 4000 متر متغیر است . بالاترین میزان بارش سالانه در منطقه در ارتفاعات زردکوه با مقدار بیش از 1600 میلیمتر رخ می دهـد در حـالی کـه میـزان میـانگین بارندگی سالانه در نواحی پست شرقی استانهای اصفهان و یزد حدود 40 میلیمتر می باشد . در اغلب مناطق دنیا معمولاً با افزایش ارتفاع، بارندگی افزایش می یابد . ولی وضـعیت بـارش در ناحیـه زاگرس میانی دارای شرایط مخصوص به خود است به گونه ای کـه بـا حرکـت از دشـتهای مرتفعـی همچـون شهرکرد و بروجن با میانگین بارش 250 تا 350 میلیمتر به سمت جنوب غرب، بـارش تـا بـیش از 600 میلیمتـر در حوالی اردل افزایش می یابد در حالی که ارتفاع از 2200 متر و بیشتر تا حدود 1700 متر کاهش یافتـه اسـت . در این تحقیق با استفاده از آمار تعداد 87 ایستگاه هواشناسی، وضـعیت بارنـدگی در حـوزه ز اگـرس میـانی مـورد بررسی قرار گرفته، سپس مدلی برای تعیین الگوی بارش منطقه ارائه شده و تاثیر ارتفاعات بر میزان بارش سـالانه فلاتمرکزی ایران تشریح شده است .

Keywords:

بارندگی , گرادیان بارندگی , حوزه زاگرس میانی