بررسی پتانسیل گسترش کارست با استفاده از مطالعات ساختاری و داده های میکروگرانی سنجی (مطالعه موردی منطقه سبزکوه باختر ایران)

برای شناسایی غارها و فضاهای خالی زیر سطحی یکی از روش های معمول استفاده از داده های میکرو گرانی سنجی می باشد. تلفیق این داده ها با بررسی های زمین شناسی و ساختاری منطقه سبب تفسیر صحیح داده ها می شود. تغییر شتاب ثقل بین دو نقطه، پس از اعمال تصحیحات، گویای تغییر چگالی در زیر نقاط است که همان بی هنجاری مورد نظر در اکتشافات می باشد. بنابراین به منظور تعیین بی هنجاری چگالی، تغییراتg در نقاط روی یک خط (پروفیل) و یا شبکه اندازه گیری و مشخص می شود. انطباق نقشه زمین شناسی با داده های میکرو گرانی سنجی نشان می دهد که زون های کم چگال ( مناطق آبی رنگ) اکثرا با گسلهای منطقه منطبق می شود به طور نمونه در زون گسلی سولقان کمترین چگالی را داریم که نشانگر خرد شدگی شدید وفعالیت زیاد این گسل می باشد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل این لایه ها نشان داد که علی رغم تاثیر برجسته عناصر ساختاری در توسعه کارست در محدوده مورد مطالعه بیشترین تاثیر در فرایند کارست زایی مربوط به سنگ شناسی است به طوری که در دولومیت های سازند خانه کت با خرد شدگی شدید و عبور گسل های فعال متعدد توسعه سیمای کارستی کمتر از آهک های ایلام سروک می باشد و یا در محدوده ای از دولومیت های سورمه نیریز که محل عبور گسل آوردگان می باشد و دارای خرد شدگی شدید می باشد بر روی مقاطع میکرو گرانی سنجی دارای آنومالی مثبت نسبت به مناطق آهکی خرد شده است.