رضا عزیزی - کارشناسی ارشد چینه و فسیل شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
امراله صفری - استادیار گروه زمین شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
حسین وزیری مقدم - استاد گروه زمین شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
حسین صدیق - استادیار گروه زمین شناسی، دانشگاه دامغان، دامغان، ایران

نهشته های سازند تاربور در 5 کیلومتری جنوب غرب سمیرم با ضخامت 462 متر، به طور عمده از سنگ های به (S کربناته و آواری تشکیل شده است. مرز زیرین سازند تاربور در این ناحیه با واحد آواری قرمز رنگ (واحد 2 صورت تدریجی و هم شیب می باشد و مرز بالایی آن با سازند کشکان هم شیب و ناپیوسته به نشانه عدم رسوبگذاری و فرسایش است. ماستریشتین بالایی یک افق غنی از اُمفالوسیکلوس در سکانس های کربناته حوضه تتیس است. اُمفالوسیکلوس از بنتیک فرام های اربیتوئیدال شکل است که در یک رخساره منعکس کننده محیط پلت فرم خارجی می باشد و معمولاً همراه با خرده های رودیست و اکینودرم و فرام های دیگری چون اربیتوئیدس، لپیداربیتوئیدس، لوفتوزیا و سیدرولیتس کلسی تراپوئیدس یافت می شود. در این پژوهش با توجه به داده های مورفومتری می توان نمونه های یافت شده از سازند تاربور ناحی ه سمیرم رابه سه گونه ی Omphalocyclus anatoliensis, Omphalocyclus cideensis و Omphalocyclusmacroporus نسبت داد که می توانند مؤید بازه سنی ماستریشتین میانی-پسین برای سازند تاربور در برش مذکورمی باشند

اُمفالوسیکلوس، سمیرم، سازند تاربور، مورفومتریک، ماستریشتین