جعفر امیری فرح آبادی - دکتری، علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
سعید سلیمانی - دکتری، علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
اکبر عالم تبریز - استاد، مدیریت صنعتی، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

هر زمینه و هدف: طی سال های اخیر حرکت از آموزش فعالیت محور به سوی آموزش عملکردمحور و متعاقب آن رهنمونشدن به سوی پارادایم تکنولوژی عملکرد انسانی از جمله مهم ترین جریانات حوزه آموزش و بهسازی منابع انسانی بوده است.هدف این پژوهش، ارائه ی الگویی است تا بخش های آموزش سازمان های کشور بتوانند علاوه بر حرکت در خلال روند تکاملیاین حوزه، به کمک آن میزان بلوغ فرآیند یادگیری و بهبود عملکرد خود را اندازه گیری کنند. روششناسی: پژوهش حاضر ازنظر هدف توسعه ای و کاربردی محسوب میشود. همچنین، از لحاظ مبنای داده ها و چارچوب فلسفی و پارادایم آن، دارای طرحتحقیق آمیخته است و از حیث نحوه ی گردآوری داده ها، یک تحقیق توصیفی (غیرآزمایشی) است. برای گردآوری اطلاعات ازسه روش مصاحبه ی عمیق، دلفی فازی و فرآیند تحلیل سلسله مراتبی استفاده گردیده است. ۱۶ نفر از خبرگان حوزه یآموزش و یادگیری یکی از سازمان های صنعتی- دفاعی، مشارکتکنندگان این پژوهش را تشکیل می داد. یافته ها: با استفاده ازرویکرد تحلیل محتوای ترکیبی جهت دار و تلخیصی، ۲۷ معیار اولیه ی الگوی یادگیری و بهبود عملکرد شناسایی گردید وسپس با استفاده از روش دلفی فازی، معیارها پالایش گردید که در نتیجه ی آن ۲۴ معیار نهایی مشخص گردید. در ادامه اوزانمعیارها با استفاده از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی تعیین گردید. نتیجه گیری: بر مبنای یافته های پژوهش، مقیاسی برایتعیین میزان بلوغ نظام یادگیری و بهبود عملکرد در پنج سطح (صفر، مقدماتی، میانه، پیشرفته و بهینه) ارائه گردید تا از اینرهگذر، بستر لازم برای حرکت در مسیر بهسازی مستمر سازمان های مختلف، فراهم آید.

یادگیری، بهبود عملکرد، تکنولوژی عملکرد انسانی