نازنین زهرا بروغنی - دانش آموخته دکتری علوم سیاسی (اندیشه های سیاسی)، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحدعلوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

شهروندی اساس رابطه ای سیاسی و معنوی است که فرد را به دولتی مرتبط می سازد و حقوق و تکالیف اساسی او در چارچوب این رابطه معنا می‎یابد. بر این اساس، شهروند در مقابل حقوقی که در برابر دولت دارد، هم‎زمان تکالیف و مسئولیت‎هایی نیز بر عهده او گذارده شده است. این مهم در دهه‎های اخیر به عنوان یکی از پیچیده‎ترین مسائل سیاسی، اجتماعی و حقوقی جوامع بشری شناخته شده و مورد تاکید بسیاری از حقوق‎دانان و سیاستمداران قرار گرفته است. بنابراین پر واضح است که در امتداد بحث از حق و حقوق شهروندان، در ابتدای امر باید مفاهیم اساسی چون تکلیف و تکالیف شهروندان که لازمه احقاق حقوق آنان است را مورد مداقه قرار دهیم. بر این اساس، در پژوهش حاضر برآنیم با استفاده از روش توصیفی _ تحلیلی و به‎کارگیری ابزارهای کتابخانه‎ای، به پرسش اصلی پژوهش که محور موضوع این نوشتار است پاسخ دهیم که حقوق و تکالیف مردم و حاکمیت در زمان اعتراضات، چگونه باید باشد؟ فرضیه پژوهش بیان می کند که اعتراض، به مثابه نوعی پیکار سیاسی، با حفظ مشروعیت نظام سیاسی و به عنوان مبارزه در حکومت و نه مبارزه با حکومت، با هدف ایجاد اصلاحات و در راستای همگونی و همگونگی باید صورت گیرد.

حقوق شهروندی، تکالیف شهروندی، حفظ نظام، اعتراضات مدنی