روح الله احمدی - مدیر مطالعه
مصطفی سعیدی - تهیه و تدوین
مهدخت متین - همکار
فاطمه میرجلیلی - همکار
محمدرضا اکبری - اظهارنظر کننده
رضا مهدوی پور - اظهارنظر کننده
امیررضا شاهانی - ناظر علمی

هدف از این گزارش بررسی رویکردهای توسعه ای نسبت به صنعت پتروپالایشگاهی در ایران است. باید فرصت ها و چالش های پیشروی کشور در این حوزه شناسایی شود و بهترین رویکرد را برای توسعه صنعت پتروپالایشگاهی در افق ۲۵ سال آینده، برای کشور ترسیم کرد. نتایج این گزارش نشان می دهد که با پیشرفت فناوری در حوزه حمل و نقل انتظار می رود که در آینده سوخت های جایگزین جدید بخشی از سبد مصرف بنزین و گازوئیل را تصاحب کنند و رشد تقاضای سوخت های فسیلی نظیر بنزین و گازوئیل در ۲۵ سال آینده تقریبا صفر شود و بخشی از انرژی در حوزه حمل و نقل از طریق سوخت های جایگزین جدید و برق تامین خواهد شد. لذا سرمایه گذاری جهت احداث پالایشگاه های جدید برای تامین سوخت در دنیا کاهش می یابد و ساخت پالایشگاه ها با هدف تولید مواد شیمیایی پیکربندی خواهد شد و به اصطلاح پالایشگاه ها جای خود را به «پتروپالایشگاه ها» خواهند داد. لذا اتخاذ رویکردهای احداث پتروپالایشگاه های جدید و ارتقا کیفی پالایشگاه های موجود کشور با هدف تولید مواد با ارزش تر می تواند هدف گذاری هماهنگ، در مسیر جهانی تبدیل پالایشگاه ها به پتروپالایشگاه ها باشد. جهت پیش برد این رویکردها در کشور، باید روند افزایشی مصرف بنزین و گازوئیل در کشور از طریق ابزارهایی نظیر توسعه سوخت های جایگزین جدید، افزایش بهره وری خودروها، هدفمندی یارانه های سوخت و استفاده از حمل و نقل عمومی متوقف شود. در غیر این صورت، احداث پالایشگاه جدید یا ارتقا پالایشگاه های موجود تنها با هدف تامین نیاز داخلی کشور به سوخت در افق ۲۵ سال آینده مطرح خواهد بود. همچنین در افق ۲۵ ساله پیش رو برای جلوگیری از صادرات و خام فروشی ۲ میلیون بشکه در روز نفت خام و میعانات گازی نیاز به سرمایه گذاری بین بازه ۲۵ تا۳۰ میلیارد دلاری بسته به نوع خوراک جهت احداث پالایشگاه ها و یا بین بازه ۳۵ تا ۶۵ میلیارد دلاری بسته به نوع پیکربندی واحدها جهت احداث پتروپالایشگاه ها است که تحقق این هدف در کوتاه مدت نیازمند ورود سرمایه گذاری خارجی است.