اثرات متقابل دو حوزه علم و سیاستگذاری در پایداری منابع آبهای زیرزمینی

منابع آب زیرزمینی در زیرساختهای اقتصادی اجتماعی، فرهنگی و... کشور نقش بسزایی دارد، ازاین رو کمبود این منابع میتواند به موضوعی تنشزا در هر کشور تبدیل شود. از طرفی نگرانی در مورد کاهش آبهای زیرزمینی و تبعات آن مانند افت آبهای زیرزمینی، کاهش آب قابل برداشت، تخریب محیط زیست و فرونشست زمین، منجربه توسعه مفهوم پایداری آبهای زیرزمینی به عنوان ابزاری برای سیاستگذاری آبهای زیرزمینی در برنامه های مدیریت منابع آب در سراسر جهان شده است. از آنجا که مدیریت پایدار آبهای زیرزمینی در درون سیستمهای تلفیقی هیدرولوژیکی، محیط زیستی و اقتصادی اجتماعی تعبیه شده، اجرای این سیاستها چالشی برای مدیران آب و جامعه علمی محسوب میشود. این مسئله در صورت عدم وجود فرایندهای مشارکتی منجربه ایجاد شکاف ارتباطی بین مقامات آبی، دانشمندان و جامعه میشود. ازاینرو میتوان مفهوم پایداری آبهای زیرزمینی را به منظور ارائه رویکردهای مشارکتی و یکپارچه تر و به جهت کاربرد در حوزه سیاستگذاری و وضع قوانین برای برقراری امنیت آبی ارائه داد