مریم طیاری - دانشجوی کارشناسی رشته زیست شناسی، دانشگاه جیرفت

امروزه با فراگیر شدن عوارض ناخواسته ناشی از داروهای شیمیائی در درمان بیماری ها، توجه به طب سنتی و گیاهان داروئی با رویکرد علمی ضروری به نظر می رسد. یکی از گیاهان دارویی با ارزشی که به شدت در ایران مورد استفاده قرار می گیرد. و به همین دلیل در معرض خطر انقراض می باشد. گیاه کرفس کوهی با نام علمی Kelussia odoratissima Mozaff است که بومی کوه های زاگرس بوده و تننها در ایران مشاهده شده است.این مطالعه با هدف شناخت شکل ظاهری، پراکنش رویشگاهی، نیازهای اکولوژیکی و پتانسیل های دارویی دیگر کلوس یا کرفس کوهی انجام پذیرفت. کرفس کوهی گیاهی است چندساله و بسیار معطر با گل های زرد رنگ که در مناطق برف گیر با حداقل ارتفاع ۲۵۰۰ متر از سطح دریا و بارش سالانه حدود ۴۰۰ میلی متر و بر روی خاک های کم عمق تا بسیار عمیق با بافت متوسط تا سنگین که فاقد شوری و قلیائیت می باشند. رویش می یابد. ماده اصلی این گونه سیس لیگوستیلید، ۳- ترتنس - بوتیلیدن فتالید می باشد. این گیاه با دارا بودن ترکیباتی چون فلانوئید و فتالید دارای اثرات ضدالتهابی، ضددرد، ارامبخش، ارزش فوق العاده ای دارد. به گونه ای که در جوامع محلی و شهری با قیمت زیاد به فروش می رسد. این گیاه در صنعت بخصوص در بخش لبنیات، به علت افزایش ماندگاری و کاهش اسیدیته آن، همچنین در ترشی سازی و اسانس گیری استفاده می شود.

ترکیبات شیمیایی، گیاه دارویی، اکولوژی