محمدعلی شیرخانی - دانشگاه تهران
رحیم بایزیدی - دانشگاه تهران

سرمایه انسانی و به تبع آن جریان بین المللی سرمایه انسانی از مهم ترین شاخص های موثر بر توسعه اقتصادی کشورها هستند. این مسئله باعث شده تا هم کشورهای درحال توسعه و هم کشورهای توسعه یافته، تمرکز بسیاری بر جذب آن ها به عنوان تولیدکنندگان ارزش اقتصادی داشته باشند. مسئله مهمی که از دغدغه های علمی در سطح جهانی می باشد، اثرات خروج سرمایه های انسانی بر توسعه اقتصادی در کشورهای مبدا (درحال توسعه) و کشورهای مقصد (توسعه یافته) است. در این پژوهش تلاش داریم با استفاده از روش مقایسه ای به بررسی و مقایسه ایران و ترکیه به عنوان مواردی از کشورهایی که با خروج سرمایه های انسانی مواجه بوده اند، به این سوال پاسخ دهیم که خروج سرمایه های انسانی چه تاثیری بر توسعه اقتصادی آن ها گذاشته است؟ در این زمینه دو رویکرد عمده وجود دارد. رویکرد نخست بر اثرات منفی جریان بین المللی سرمایه انسانی و رویکرد دوم نیز بر اثرات مثبت جریان بین المللی سرمایه انسانی بر توسعه اقتصادی کشورهای مبدا تاکید دارد. درنهایت این نتیجه حاصل شد که گرچه در مواردی معدود ازجمله درآمدهای رمیتنسی، سرمایه گذاری خارجی و انتقال فناوری، خروج سرمایه های انسانی می تواند توسعه اقتصادی را بهبود بخشد، اما به خصوص خروج سرمایه های انسانی باکیفیت، عموما آثار زیانباری بر توسعه اقتصادی کشورهای مبدا می گذارد.

جریان بین المللی سرمایه انسانی, توسعه اقتصادی, ایران, ترکیه