محمدبشیر گنبدی - استادیار دانشکد ه علوم زمین، دانشگاه دامغان، دامغان
حمیدرضا مینایی - سرپرست دفتر طراحی، شرکت کیسون، تهران

تأمین پایداری شیروان یهای خاکی مشرف به مخزن سد پائین سیاه بیشه از دو منظر حائز اهمیت میباشد:یکی تضمین پایداری جاد ه ارتباطی کرج- چالوس در ساحل راست و جاد ه دسترسی به تونل دسترسی اصلی به نیروگاه در ساحل چپ و دیگری ممانعت از کاهش حجم مخزن سد در اثر لغزش مصالح به داخل مخزن باتوجه به حجم اندک مخزن سد. در این مقاله ضمن بررسی شرایط پایداری مخزن سد پائین سیاه بیشه (درشاخ ه رودخان ه چالوس) تحت شرایط مختلف بارگذاری، رو شهای مختلف پایدارسازی محدود ههای ناپایدار(پس از آبگیری)، مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت روش بهینه با توجه به ملاحظات فنی، اجرایی و اقتصادی انتخاب و معرفی شده است. رو شهای پایدار سازی در دو دسته کلی، یکی افزایش وزن پاشنه (در سه سناریو)و دیگری استفاده از الما نهای مهاری، مورد ارزیابی فنی و اقتصادی قرار گرفت هاند که در نهایت یکی از سه سناریوی افزایش وزن پاشن ه دامنه به عنوان سناریوی بهینه تعیین و توصیه شده است. در گزین ه منتخب به 84000 متر مکعب عمیات خاکی برای تأمین پایداری بخ شهای ناپایدار نیاز می باشد. استفاده از مصالح سنگریز های با نفو ذپذیری زیاد و تراکم مناسب برای افزایش وزن پاشنه در این مورد خاص، ضروری است.

طرح سیاه بیشه، شیروانی خاکی، تحلیل پایداری، رو شهای پایدارسازی، المان مهاری