اثربخشی تحریک فراجمجمه ای با جریان الکتریکی مستقیم برای بیماران مبتلا به اختلال هراس

اختلال هراس یا پانیک (Panic)، یکی از انواع اختلالات اضطرابی است. افرادی که دچار اختلال پانیکهستند، حمله های پانیک را به طور متناوب تجربه می کنند . وقتی شخصی در معرض یک خطر واقعی وجدی قرار میگیرد، علائمی نرمال از ترس نشان میدهد و نسبت به این موقعیت یک واکنش طبیعیدارد. تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال (tDCS) یک روش غیرتهاجمی تحریک مغز با اعمال جریانمستقیم ضعیف به مغز از طریق الکترودهای اسفنجی است. در دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ مطالعات و آزمایشاتزیادی بر روی حیوانات و انسانها از طریق جریان مستقیم شد. آن مطالعات اولیه در دهه ۱۹۶۰ نشان دادکه تحریک DC برای کاهش علائم افسردگی موثر است، اما نتایج مختلط و توسعه داروهای روانگردانمنجر به کنار گذاشتن زودهنگام این روش شد. برخلاف تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS) کهدر آن پالس های مغناطیسی منفرد با جریانات فراتر از آستانه دپلاریزاسیون نورونها منجر به پتانسیلعمل می شوند، tDCS به دلیل قطبش ضعیف و ثابت از آستانه تجاوز نمیکند. در این پژوهش، ما یکمرور کلی از روش سیستماتیک شامل نه تنها کارآزمایی های کنترل شده، بلکه مطالعات برچسب باز وگزارش های موردی ارائه می کنیم که در متاآنالیز منعکس نمی شوند، اما ممکن است به تصمیم گیری درمورد درمان tDCS در بیمارانی که به درمان دارویی پاسخ نمی دهند کمک کند.

Keywords:

هراس , پانیک , تحریک , tDCS , TMS , الکترود