ارائه مدلی برای طراحی یک شبکه زنجیره تامین پایدار با در نظر گرفتن تصمیمات محیط زیستی با سطوح پله ای

در سال های اخیر نگرانی های زیست محیطی در کنار اهداف اقتصادی توجه محققین و مدیران زیادی را به سوی خود جلب کرده و موجب گسترش مفهوم پایداری گردیده است. یکی از موضوعات حائز اهمیت در زمینه طراحی شبکه زنجیره تامین که بسیار بر محیط زیست تاثیر می گذارد، میزان آلایندگی تولید شده توسط اجزای زنجیره تامین است. عدم توجه به این موضوع تبعات فراوانی در زمینه اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی در پی خواهد داشت. در این تحقیق، مدل جدیدی برای طراحی شبکه زنجیره تامین پایدار پیشنهاد می گردد که در آن فقط تسهیلات سازگار با محیط زیست میتوانند در شبکه زنجیره تامین فعالیت کنند و شرکت های آلاینده باید تعمیر و نوسازی شوند. از آنجا که میزان آلایندگی تولید شده توسط تسهیلات مختلف زنجیره تامین یکسان نیست، بهتر است نسبت به هر کدام تصمیم متفاوتی در رابطه با اقدامات تعمیر و نوسازی اخذ شود، یعنی تصمیمات زیست محیطی به صورت سطوح پله ای در نظر گرفته شوند. علاوه بر این، در مدل پیشنهادی تصمیمات تاکتیکی مختلف در نظر گرفته شده که توسط محققین به عنوان یک شکاف تحقیقاتی قابل توجه، توصیه شده اند و اعمال آن ها موجب کاربردی تر شدن مدل می گردد. در پایان عملکرد مدل پیشنهادی و کاهش اثرات زیست محیطی برای بهبود پایداری سیستم های لجستیک در یک مطالعه موردی بررسی میشود. نتایج تجزیه و تحلیل محاسباتی نشاندهنده کارایی و اثربخشی مدل میباشد.

Keywords:

اثرات محیط زیستی , پایداری , تصمیمات تاکتیکی , طراحی شبکه زنجیره تامین