اولویت بندی دروس اختیاری رشته مهندسی صنایع با رویکرد فازی

پرورش نیروهای متخصص و اشتغال دانشآموختگان یکی از شاخصهای مهم برای ارزشیابی درجه اثربخشی نظام آموزشی است. افزایش رابطه بین دانشگاه و بازارکار یکی از مهمترین راهکارها برای رفع معضل بیکاری دانش آموختگان دانشگاهی در جهان است. در ایران نیز تعداد زیادی از فارغ التحصیلان دانشگاه ها، قادر نیستند که از آموخته های دانشگاهیشان به نحو مطلوبی استفاده کرده و وارد بازار کار شوند. دروس اختیاری ارائه شده در دوره های تحصیلی به علت نقش آن در ارتقای مهارتهای علمی، پژوهشی و شغلی از جمله مهمترین تصمیمات دانشجویان طی دوران تحصیلی به شمار می آید. در واقع، دروس اختیاری فرصتی برای شناخت حوزه های مورد علاقه دانشجویان فراهم کرده و بستری برای توسعه مهارتهای شغلی در اختیار آنان قرار میدهد. در این راستا، هدف این پژوهش ارائه یک مدل سلسله مراتبی چندمعیاره برای اولویت بندی دروس اختیاری رشته مهندسی صنایع (برنامه ریزی حمل ونقل، تحلیل سیستمها، زبان تخصصی، اصول بازاریابی، مدیریت کیفیت و بهره وری) با رویکرد فازی است. پس از انتخاب معیارهای مهارت علمی-پژوهشی و مهارت حرفه ای-شغلی، پرسشنامه ای جهت اخذ نظرات تصمیم گیرندگان در مورد جایگاه دروس براساس هر معیار طراحی شده و در اختیار فارغ التحصیلان این حوزه قرار گرفت. برای وزندهی به شاخصها، ارزیابی و امتیازدهی به دروس و تصمیمگیری گروهی از روش FAHP استفاده شد.

Keywords:

دروس اختیاری , مدل سلسه مراتبی فازی , اولویت بندی , مهندسی صنایع , FAHP