برنامه ریزی آرمانی با فاکتورهای توسعه یافته برای انتخاب پورتفوی (مورد مطالعه: بورس اوراق بهادار تهران)

در این مقاله کاربرد چند فاکتور مرتبط با سهام، موسوم به فاکتورهای توسعه یافته، برای انتخاب پورتفوی ، پیشنهاد و بررسی میشود. این فاکتورها مشتمل بر فاکتورهای سنتی همچون ریسک و بازده، به عنوان اهداف مدلهای برنامه ریزی آرمانی وزنی ( WGP ) نشان داده میشوند. دو مدل برنامه ریزی آرمانی وزنی با مقادیر هدف منفعل و فعال و وزنهای مختلف برای متغیرهای انحرافی ناخواسته در توابع هدف آنها توسعه یافته است. وزن و مقادیرهدف۵ فاکتورهای توسعه یافته، نشان دهنده کارایی تصمیم گیرندگان دربرابر پورتفوی آنها است. پورتفوی های بدست آمده برای مدل های پیشنهادی، با یکدیگر و نیز با شاخص میانگین صنعتی بورس اوراق بهادار تهران مورد مقایسه قرار میگیرند. نتایج تجربی قویا از بکارگیری فاکتورهای توسعه یافته برای مشکلات مربوط به انتخاب پورتفوی و فرض تامین اولویتها و منافع تصمیمگیرنده، بهتر از پورتفوی کاملا مبتنی بر ریسک و بازده، پشتیبانی میکند.

Keywords:

انتخاب پورتفوی , برنامه ریزی آرمانی , فاکتورهای توسعه یافته