قابلیت کاربست عاملهای سازنده عمومیت فضا در گفتمان جامعه مدنی برای فضاهای شهری(نمونه پژوهی: مقایسه عمومیت بازار سنتی تجریش و مجموعه ارگ تجریش)
عنوان مقاله: قابلیت کاربست عاملهای سازنده عمومیت فضا در گفتمان جامعه مدنی برای فضاهای شهری(نمونه پژوهی: مقایسه عمومیت بازار سنتی تجریش و مجموعه ارگ تجریش)
شناسه ملی مقاله: JR_EBPT-14-54_008
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_EBPT-14-54_008
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
امیرمحمد قویمی - (دکتری شهرسازی، دانشگاه هنرتهران، عضو گروه علمی شهرداری تهران)
غلامرضا حقیقت نائینی - (دانشیار دانشکده شهرسازی،گروه شهرسازی، دانشگاه هنر تهران)
فریبا قرایی - (دانشیار دانشکده شهرسازی،گروه شهرسازی، دانشگاه هنر تهران)
میترا حبیبی - (دانشیار دانشکده شهرسازی، گروه طراحی شهری، دانشگاه هنر تهران)
خلاصه مقاله:
امیرمحمد قویمی - (دکتری شهرسازی، دانشگاه هنرتهران، عضو گروه علمی شهرداری تهران)
غلامرضا حقیقت نائینی - (دانشیار دانشکده شهرسازی،گروه شهرسازی، دانشگاه هنر تهران)
فریبا قرایی - (دانشیار دانشکده شهرسازی،گروه شهرسازی، دانشگاه هنر تهران)
میترا حبیبی - (دانشیار دانشکده شهرسازی، گروه طراحی شهری، دانشگاه هنر تهران)
در سالهای اخیر نقدهای بسیاری در مورد میزان عمومیت فضاهای جدید شهری و از میان رفتن و یا کاهش شایان توجه عمومیت این فضاها در مقایسه با فضاهای شهرهای سنتی، مطرح گردیده است. به نظر میرسد بیشتر تحلیلهای اخیر از هنجارهای گفتمان جامعه مدنی متاثر شده اند. اما با وجود نظریه پردازیهای موجود در گفتمان جامعه مدنی تحت عنوان ایده عرصه عمومی، هیچ یک از آثار موجود تا مرحله ارائه عاملهای سازنده عمومیت فضاهای شهری پیش نرفته اند و اجماعی بر سر معیارهای داوری درباره عمومیت این فضاها وجود ندارد. با توجه به این شکاف نظری، طرح ریزی پژوهشی با هدف مقایسه میزان عمومیت فضاهای جدید و فضاهای سنتی شهری با رهیافت دستیابی به معیارهای ارزیابی عمومیت فضاها در گفتمان جامعه مدنی و بررسی قابلیت کاربست آنها برای فضاهای شهری بایسته است. مقاله پیش رو با این هدف ابتدا با شیوه تحلیلی و توصیفی به مرور ساختارمند انگارههای اندیشمندان و تجربههای پژوهشی مرتبط پرداخته است و در گام بعدی قابلیت کاربست عاملهای به دست آمده را به عنوان معیارهایی برای داوری عمومیت فضاهای شهری، از طریق روش دلفی بررسی نموده است. مشخص گردید که چهار عامل دسترسی همگانی، انطباق پذیری، تعامل و گفتگو و مصونیت، برای قضاوت درباره عمومیت فضاهای شهری مناسب هستند. بر این پایه، با هدف پاسخ به پرسش اصلی پژوهش، میزان عمومیت فضای جدید ارگ تجریش و فضای سنتی بازار تجریش مقایسه گردیدند. نتایج نشان داد که موفقیت این دو فضا در دو عامل مصونیت و تعامل و گفتگو تفاوت معنی داری دارند. اما میزان عمومیت دو فضا تفاوت معنی داری را نشان نمیدهد.
کلمات کلیدی: عمومیت فضاها, فضاهای عمومی شهری, عرصه عمومی, جامعه مدنی, عمومیت
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1354518/