بررسی تاثیر حکمروایی خوب شهری بر میزان پایداری محله های شهر کهنوج

 نظریه حکمروایی خوب شهری نظریه جدیدی است که می­تواند نحوه اداره مطلوب جامعه را از طریق ارتقای کیفیت شاخص­های هشت گانه، برنامه توسعه سازمان ملل UNDP)) محقق سازد. هدف این پژوهش بررسی تاثیر ابعاد حکمروایی خوب شهری بر میزان پایداری محلات کهنوج می­باشد. روش پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی بوده از نظر نحوه گردآوری داده­ها پیمایشی است. ابزار گردآوری اطلاعات، به صورت دو پرسشنامه محقق ساخته بر مبنای شاخص­های حکمروایی و توسعه پایدار محلات شهر کهنوج می­باشد. روایی سوالات پرسشنامه به صورت روایی صوری و پایایی آن بر اساس ضریب آلفای کرونباخ ۹۳۱/۰محاسبه بدست آمد که نمایانگر ضریب اعتماد بالای آن است. جامعه آماری شامل تعداد ۴۲۴۰۰ نفر از شهروندان  بالای ۲۰سال محلات شهر کهنوج می­باشد که تعداد ۳۸۰ نمونه مورد ارزیابی قرار گرفت. بررسی شاخص­های ۵گانه حکمروایی خوب شهری نشان دهنده حد متوسط این شاخص در شهر کهنوج است. بررسی تاثیر حکمروایی خوب شهری بر پایداری محلات بیانگر آن است که از میان هفت متغیر موجود در معادله رگرسیونی، متغیر قانون­مندی به بهترین وجه تغییرات متغیر وابسته (توسعه پایدار شهری) را تبیین می­کند. مرتبه دوم اجماع گرایی از ضریب تاثیر استانداردی معادل ۱۸/۰درصد برخوردار است. متغیر مشارکت با ضریب تاثیر استاندارد ۱۶/۰ درصد در مرتبه سوم تاثیرگزاری بر متغیر توسعه پایدار شهری قرار دارد. همچنین متغیر اثربخشی و مسئولیت و پاسخگویی با ضریب تاثیر استاندارد ۱۳/۰ درصد و ۱۲/۰ درصد در رتبه چهارم و پنجم تاثیرگزاری بر متغیر توسعه پایدار شهری قرار دارند. در پایان پیشنهادهایی نیز برای پایدار ساختن محلات ناپایدار در راستای شاخص­های حکمروایی و به تفکیک هر کدام از شاخص­های حکمروایی خوب شهری شامل مشارکت، اثربخشی و کارایی، شفافیت، قانونمندی، مسئولیت و پاسخگویی، اجماع­گرایی و داشتن چشم­انداز ارائه گردیده است.

Keywords:

حکمروایی خوب شهری , پایداری محلات , توسعه , کهنوج