بررسی قانون حفظ و گسترش فضای سبز و تاثیر آن در حفاظت محیط زیست شهرتهران

طی دهه های گذشته، با وجود قانون حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها، مدیریت شهری نتوانسته مانع تخریب باغ ها در شهر تهران شود. عدم تناسب مجازات با جرم و ضعف در اجرای قانون، منافع حاصل از تخریب باغ را بیش از هزینه های آن برای فرد متخلف نموده و سبب نگرش مثبت فرد به کسب سود و تخریب باغ ها شده است. مطالعات و مشاهدات نشان دهنده حرکت از تراکم و انسجام اراضی سبز شهر به سمت پراکندگی و خرد شدن بوده، چنانچه از باغ های بسیار، جز لکه هایی پراکنده، چیزی باقی نمانده، که بیانگر عدم بازدارندگی قانون و ادامه رفتار غیرقانونی تخریب  و تغییر کاربری باغ ها به انحای مختلف در تهران بوده است. مطالعه حاضر در تحلیل و واکاوی عدم موفقیت مدیریت شهری در ممانعت از تخریب باغ ها در شهر تهران با وجود قوانین مرتبط با حفاظت از محیط زیست شهری به این نتایج دست یافت که نبود مجازاتهای موثر درکنار مدیریت ناکارآمد و نبود مشوق های مناسب، از مهم ترین عوامل ایجاد شرایط موجود است. از همین رو برای حل مسائل فوق توصیه می گردد علاوه برتلاش در جهت تدوین قانونی روزآمد با کیفرگذاری مناسب و مدرن، سعی شود حکم رانی زیست محیطی در مدیریت شهری برقرارگردد، تا با اصلاح خلاء های قانونی و مدیریتی، بتوان محیط زیست شهری را با کمترین آسیب حفظ، احیاء و ارتقاء بخشید.

Keywords:

تخریب محیط زیست , تهران , حمایت کیفری , فضای سبز شهری , قوانین و مقررات