صیاد شیخی ئیلانلو - گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران

در سال ­های اخیر، نگرانی درباره­ی خطرات ایجاد شده به ­وسیله علفخواران یا کمبود درختان جوان در جنگل افزایش یافته است. تعدادی از این مشکلات می ­تواند به تغییر در جمعیت­ های سم­داران نسبت داده شود. گوزن در مناطق معتدل برای ۱۰۰-۲۰۰ سال به ­طور پیوسته افزایش یافته است و این افزایش می ­تواند با بسیاری از برنامه ­های احیای جنگل ارتباط داشته باشد. امروزه فسیل های ثبت شده­ علفخواران بزرگ نشان دهنده­ حضور آن­ها در مناطق معتدل آسیا و آفریقا است. علفخواران شامل اجداد خوک خرطوم دراز، اسب­ها و اسب آبی و اخیرا تعدادی از پستانداران خرطوم­دار (فیل­ها و ماموت­ها) و سم شکافته ­ها (گاو، گوزن، کرگدن­ ها و زرافه) که تقریبا بعد از دوره­ ایوسن حضور داشته ­اند، با گونه ­های پراکنده در محیط­ های جنگلی پیوند یافته­ اند. آخرین علفخوران بزرگ تقریبا ۱۱۰۰ سال قبل ناپدید شدند. توزیع گاومیش کوهان­دار آمریکایی در اروپا و آمریکای شمالی حضور مهیجی داشت و گاو وحشی منقرض شد.

علفخوارن, حفاظت, جنگل, زیستگاه