هوشنگ هندی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
ناصر اقبالی - (دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی،تهران، ایران)
رحیم سرور - استاد گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد علوم وتحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران ایران)
زهرا پیشگاهی فرد - استاد گروه جغرافیای سیاسی دانشگاه تهران،ایران

 امروزه مسائل زیست محیطی به یکی از مهمترین چالش های برنامه ریزان شهری تبدیل شده است و توسعه لجام گسیخته شهری بر پیچیدگی آن افزوده است. برنامه ریزی با رویکرد تاب آوری می تواند در تمامی ابعاد، ظرفیت های لازم برای مقابله با آینده آشفته را ایجاد نماید. هدف این مطالعه، ارزیابی تاب آوری زیست محیطی محلات منطقه چهارده شهر تهران می باشد. در اصل ۲۳ محله با انتخاب ۵ شاخص زیست محیطی مورد بررسی قرار گرفته است. پنج شاخص مذکور توسط ۳۰ نفر از خبرگان برنامه ریزی شهری از طریق تحلیل سلسله مراتبی AHP رتبه بندی و سپس تحلیل رابطه خاکستری وضعیت و جایگاه محلات منطقه ۱۴ را در هر شاخص مشخص نمود. در نهایت خط نرمال ۰.۷۱۴ به عنوان امتیاز نهایی در کلیه شاخص ها ترسیم گردید که نشان می دهد ۱۲ محله، از تاب آوری پایینی برخوردارند. با توجه به نتایج بدست آمده هرچه به سوی محلات غربی و جنوب غربی حرکت می کنیم، از میزان تاب آوری زیست محیطی کاسته می شود. این موضوع کاملا با بافت فرسوده و تراکم جمعیتی منطقه هماهنگ است. بنابراین لازم است برنامه ریزان شهری بیش از اینکه بر توسعه فیزیکی تاکید نمایند، پیامدها و هزینه های زیست محیطی آن را درک نمایند.

سنجش تاب آوری, محیط زیست, تحلیل سلسله مراتبی (AHP), منطقه ۱۴ شهر تهران