بهروز رفیعی - دانشیار گروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
حسن محسنی - دانشیار گروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
مصطفی صداقت نیا - دانشجوی دکترا رسوب شناسی و سنگ شناسی رسوبی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
حامد مرادی باغچه میشه - دانشجوی دکترا رسوب شناسی و سنگ شناسی رسوبی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان

     سازند گرو (آپتین - سنومانین) یکی از سازندهای مولد هیدروکربور در حوضه­ی رسوبی زاگرس به شمار می­رود. در این پژوهش تعداد ۱۴ نمونه از سازند گرو در مسیر تونل انتقال آب نوسود واقع در شمال­باختر کرمانشاه برداشت گردید. نمونه­ها توسط دستگاه راک- ایول ۳ مورد آنالیز و بررسی قرار گرفتند. بر پایه مطالعات انجام شده، کروژن غالب سازند گرو تیپ III تشخیص داده شد. سازند گرو در ناحیه مورد مطالعه با توجه به مقادیر Tmax دارای بلوغ حرارتی می­باشد. مقادیر HI در مقابل TOC بیانگر رخساره آلی CD و معرف محیط اکسیدان با منشا مواد آلی گیاهی برای این سازند در منطقه فوق می­باشد. از لحاظ پتانسیل ژنتیکی این سازند یک سنگ منشا ضعیف تا نسبتا خوب بوده ولی از لحاظ توان هیدروکربن­زایی در رتبه ضعیف قرار می­گیرد. انعکاس ویترینیت اکثر نمونه­های سازند گرو بیش­تر از ۳/۱ بوده که بیانگر وجود سنگ منشایی در مرحله تولید گاز می­باشد که با Tmax بیش از ۴۴۰ درجه سانتی­گراد تایید می­شود. هم­چنین، مدل تاریخچه حرارتی سازند گرو در منطقه مورد مطالعه بیانگر ورود این سازند به محدوده کاتاژنز از زمان پالئوژن است و در اواخر نئوژن به بلوغ دمائی بالایی رسیده است. متان و دی­اکسید­کربن وارد شده به داخل تونل با غلظت بیش از ۸۷۰ پی­پی­ام را می­توان به زایش هیدروکربن­های گازی با توجه به نتایج حاصل از مدلسازی حرارتی نسبت داد.

سازند گرو, آنالیز راک ایول, پتانسیل هیدروکربن زایی, کرمانشاه