سمیرا افراسیابیان - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده علوم، دانشگاه بیرجند، بیرجند
مریم معتمدالشریعتی - استادیار گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه بیرجند، بیرجند
سید ناصر رئیس السادات - استاد گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه بیرجند، بیرجند
مسیح افقه - دانشیار گروه زمین شناسی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران

در پژوهش حاضر، پالئواکولوژی سازند سروک در برش داریان در خاور شیراز (بخش زاگرس چین­خورده) مورد بررسی قرار گرفته است. ضخامت این برش ۲۰۰ متر است و شامل سنگ­آهک­های توده­ای با رنگ خاکستری تیره در قسمت پایین و سنگ­آهک­های خاکستری مایل به کرم در بالا می­باشد. فرامینیفرهای شناسایی شده با توجه به ویژگی­های مورفولوژی و محیط زندگی در هشت گروه شکلی شامل دو گروه شکلی پلانکتونیک و شش گروه شکلی بنتونیک قرار داده شدند که در نهایت برای تفسیر عمق نسبی حوضه مورد استفاده قرار گرفتند. نحوه­ی پراکندگی و فراوانی فرامینیفرها در برش مورد نظر گویای تغییرات نسبی عمق در حوضه رسوبی می­باشد بطوریکه در بخش پایین توالی به دلیل فراوانی زیاد پلانکتون­ها و حضور بسیار کم بنتونیک­ها عمق حوضه رسوبی نسبتا زیاد بوده سپس با افزایش بنتونیک­ها و نبود پلانکتون­ها از عمق حوضه­ی رسوبی کاسته شده است، مجددا در میانه­ی برش با کمی افزایش در عمق و در نهایت در بخش بالایی برش با افزایش بنتونیک­ها و عدم حضور پلانکتون­ها عمق حوضه کم می­شود. به این ترتیب بخش میانی و انتهایی برش مورد مطالعه نسبت به بخش ابتدایی از ژرفای کمتری برخوردار است.

پالئواکولوژی, فرامینیفرا, آلبین پسین, سنومانین, زاگرس, سروک