روشنک خدابخش پیر کلانی - عضو هیئت علمی دانشگاه الزهرا، دانشکده روانشناسی، تهران، ایران
عارفه رنجبر - دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران
مریم جان فدا - دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران

بیماری کووید-۱۹ در اواخر دسامبر ۲۰۱۹ شروع شد و خیلی زود کل دنیا را فراگرفت. زندگی در قرنطینه خانگی و قطع ارتباطات با همسالان برای کودکان پیامدهای روان شناختی را به همراه داشت. پژوهش حاضر به بررسی نقش سبک های مقابله ای مادر در دوران همه گیری کرونا ویروس بر عملکرد فیزیکی و هیجانی کودکان می پردازد. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادرانی که کودکان ۱ تا ۶ ساله دارند، بود که به صورت اینترنتی پرسشنامه ها را تکمیل نمودند. حجم نمونه شامل ۳۲۵ نفر در نظر گرفته شد. ابزار مورداستفاده در این پژوهش پرسشنامه سبک های مقابله با استرس اندلر و پارکر (CISS) و پرسشنامه کیفیت زندگی کودکان پیش دبستانی (TAPQOL) بود. جهت تجزیه وتحلیل داده های پژوهش از روش رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد سبک های مقابله ای مادر می توانند عملکرد فیزیکی و هیجانی کودکان ۱ تا ۶ ساله را در بحران کرونا پیش بینی کنند. نتایج بیانگر این است که سبک های مقابله ای مادر می تواند ۱۶ درصد از عملکرد فیزیکی و ۱۵ درصد از عملکرد هیجانی کودکان را در بحران کرونا تبیین کنند. با توجه به نتایج مطالعه حاضر رابطه آماری معناداری بین سبک های مقابله ای مادر با عملکرد هیجانی و فیزیکی کودکان وجود دارد؛ بنابراین پرداختن به وضعیت سبک های مقابله ای که مادران به کار می گیرند در جهت بهبود عملکرد فیزیکی و هیجانی کودکان در دوران شیوع کووید ۱۹ بسیار ضروری است.

سبک های مقابله ‎ای, عملکرد فیزیکی و هیجانی کودکان, طرح واره های ناسازگار, کووید-۱۹