مریم صادقی - دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
نعیمه محب - استادیار،گروه روانشناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
مرضیه علیوند وفا - استادیار،گروه روانشناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران

هدف: هدف این پژوهش تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ناگویی خلقی، دلزدگی زناشویی و کیفیت زندگی زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی بود. روش پژوهش: این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و پیگیری یک ماهه و جامعه آماری زنان خیانت دیده و مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر مشهد بود که از این بین ۲۰ زن به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۰ زن) و گواه (۱۰ زن) جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه های ناگویی خلقی تورنتو بگبی و همکاران (۱۹۹۴)، دلزدگی زناشویی پاینز (۱۹۹۶) و کیفیت زندگی وار و همکاران (۱۹۹۳) بود. گروه آزمایش تحت مداخله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ایفرت و همکاران (۲۰۰۹) به مدت دوازده جلسه قرار گرفت؛ داده ها با استفاده از واریانس اندازه های مکرر تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ناگویی خلقی (۷۴/۷=F، ۰۱۲/۰=P)، دلزدگی زناشویی (۳۲/۹=F، ۰۰۷/۰=P) و کیفیت زندگی (۹۳/۱۰=F، ۰۰۴/۰=P) زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی موثر است؛ و این تاثیر در مرحله پیگیری پایدار بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش می توان از این درمان به جهت افزایش انعطاف پذیری روانی و تاکیدی که بر جنبه های انگیزشی و شناختی دارد برای کمک به زنان مواجه شده با خیانتی که به دنبال بهبودی هستند، استفاده نمود.

دلزدگی زناشویی, کیفیت زندگی, ناگویی خلقی, درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد, زنان خیانت دیده