مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و آموزش مهارت های حل مساله بر بهزیستی ذهنی ( رضایت از زندگی و عواطف مثبت و منفی) مردان متاهل سوء مصرف کننده مواد

هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی طرح واره درمانی و آموزش مهارت های حل مسئله بر بهزیستی ذهنی مردان متاهل سوءمصرف کننده حاضر در مراکز کمپ های ترک اعتیاد شهرستان سرپل ذهاب بود. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و دوره پیگیری با دو گروه آزمایش و یک گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مردان متاهل معتاد مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد شهرستان سرپل ذهاب در سال ۹۸-۱۳۹۷ بودند که ۶۰ نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و در سه گروه ۲۰ نفر گروه آزمایش طرح واره درمانی و ۲۰ نفر گروه آزمایش مهارت های حل مسئله و ۲۰ نفر گروه گواه به صورت تصادفی جایگزین شدند، ابتدا هر سه گروه با مقیاس رضایت از زندگی دینر و همکاران (۱۹۸۵) و مقیاس عواطف مثبت و منفی  واستون  و همکاران (۱۹۸۸) مورد سنجش قرار گرفتند؛ هر دو گروه آزمایش به مدت ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت مداخله طرح واره درمانی یانگ، کلوسکو و ویشار (۲۰۰۳) و مهارت های حل مسئله دیکسون و کلوور، ۱۹۸۴ قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس مختلط اندازه های مکرر بررسی شد. یافته ها: نتایج حاکی از تاثیر مداخله طرح واره درمانی بر عواطف منفی (۴۸/۲۴ =F، ۰۰۱/۰ P=)، عواطف مثبت (۸۴/۳۱ =F، ۰۰۱/۰ P=) و رضایت از زندگی (۸۲/۳ =F، ۰۱۸۱/۰P=) و مداخله مهارت های حل مسئله بر عواطف منفی (۷۴/۲۹ =F، ۰۰۱/۰ P=)، عواطف مثبت (۵۸/۲۱ =F، ۰۰۱/۰P=) و رضایت از زندگی (۴۶/۴ =F، ۰۴۱/۰ P=) و پایداری این تاثیر در مرحله پیگیری بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش می توان نتیجه گرفت که طرح واره درمانی و مهارت حل مسئله به عنوان درمان های ترجیحی در مداخلات افراد مصرف کننده مواد می تواند مورداستفاده درمانگران قرا گیرد.

Keywords:

طرحواره درمانی , حل مسئله , عواطف مثبت , عواطف منفی , رضایت از زندگی