مهدی شهبازی - دانشجوی دکتری، دانشگاه جامع امام حسین(ع)، تهران، ایران
امیر حصیرچی - استادیار دانشکده مدیریت، دانشگاه جامع امام حسین(ع)، تهران، ایران
محمد سلگی - استادیار دانشکده مدیریت، دانشگاه جامع امام حسین(ع)، تهران، ایران

بانکداری اجتماعی، رویکرد جدیدی از بانکداری است که همه بانکداران و مجموعه های اقتصادی را برای تصمیم­گیری راهنمایی می­کند و هدف­های اقتصادی و اجتماعی را باهم مرتبط می­سازد. مقاله حاضر به دنبال شناسایی پیشایندها و پیامدهای الگوی بانکداری اجتماعی در ایران است. ازاین رو، پژوهش دارای جهت­گیری­های بنیادین و کاربردی است. رویکرد فلسفی این پژوهش استقرایی- قیاسی است و استراتژی آن ترکیبی از رویکردهای کیفی و کمی است که با طرح شیوه­های ترکیبی اکتشافی انجام می­شود. جامعه آماری شامل خبرگان دانشگاهی و مدیران ارشد بانکی کشور است. به همین منظور، بانک­هایی که در این زمینه فعال بودند برای بررسی انتخاب شدند و با استفاده از روش نمونه­گیری نظری (گلوله برفی)، به مرور با ۱۱ نفر مصاحبه های عمیق صورت گرفت. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که مقوله­هایی مانند ارزش­مداری، فرهنگ، نیاز به حکمرانی خوب و زیرساخت­ها پیشایندهای بانکداری اجتماعی هستند. مقوله های مسئولیت اجتماعی، سرمایه اجتماعی، کارآفرینی اجتماعی، معنابخشی، سرمایه­گذاری در بخش سلامت اقتصاد، قرض­الحسنه، تامین مالی خرد و هم راستایی با تولید ملی، ابعاد بانکداری اجتماعی هستند و درنهایت، مقوله­های بهبود برند سازمانی، خلق ارزش برای مشتریان، پیامدهای اجتماعی، بهبود مسائل فرهنگی، پیامدهای اقتصادی و پیامدهای جهانی از پیامدهای بانکداری اجتماعی هستند. در بخش کمی نیز الگوی استخراجی با رویکرد مدل سازی معادلات ساختاری مورد آزمون قرار گرفتند.

بانکداری, بانکداری اجتماعی, بانکداری اخلاقی, پیشایندهای بانکداری اجتماعی, پیامدهای بانکداری اجتماعی. طبقه بندی JEL: G۲۱, G۲۹, D۶۳, A۱۳