مجید ضرغام حاجبی - استاد دانشگاه
محبوبه میرباقری - دانشگاه آزاد قم
ثمین پاکنژاد - دانشجو

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی مشاوره گروهی مبتنی بر رویکرد طرحواره درمانی بر افزایش خودپنداره ی مثبت زنان خیابانی بود. روش: در این پژوهش از روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه کنترل استفاده شد.نمونه ی مورد بررسی ۳۲ نفر از زنان خیابانی حاضر در مراکز تحت پوشش سازمان بهزیستی و تولدی دوباره شهر تهران بودند که بطور در دسترس انتخاب شدند و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. ابزار مورد استفاده مقیاس خودپنداره بک بود که توسط افراد هر دو گروه آزمایش و کنترل در ابتدای پژوهش تکمیل شد. پس از پایان دوره ی ۱۳ جلسه ای درمان، مجددا این پرسش نامه در هر دو گروه اجرا شد. داده های بدست آمده از هر دو گروه با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.  یافته ها : نتایج بدست آمده از تحلیل آماری داده ها نشان داد که مشاوره گروهی مبتنی بر رویکرد طرحواره درمانی بطور معنی داری باعث افزایش خودپنداره ی مثبت زنان شرکت کننده در گروه آزمایش شده است (با سطح معنی داری ۰۵/۰ > P ).بدین ترتیب طرحواره درمانی گروهی می تواند در بهبود خودپنداره ی مثبت زنان بی خانمان و خیابانی موثر باشد

طرحواره درمانی گروهی, خودپنداره , زنان خیابانی