مرجان نادرزاده گوارشکی - دانشجوی دکترای فلسفه ی هنر،دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
علی مرادخانی - دانشیار گروه فلسفه دانشگاه ازاد اسلامی واحد تهران شمال
حمیدرضا افشار - دانشیار گروه نمایش دانشگاه هنر تهران

زمان از دیدگاه هانری برگسون، فیلسوف فرانسوی(۱۸۵۹-۱۹۴۱) عبارت است از تجمع، تکامل و استمرار، و استمرار عبارت است از تکامل دائمی زمان گذشته که در آینده فرو می رود. این دیدگاه پاسخ فلسفه ی او به پرسش همیشه گی انسان در رابطه با ذات زمان است که از دل آن مفهوم دیرند هویدا می شود. این مقاله بر آن است تا به تبیین مفهوم دیرند (Duration) در فلسفه ی هانری برگسون بپردازد و از آنجا که فرضیه ی اصلی این مقاله تاثیر مفهوم دیرند، بر جنبش سینمای هنری اروپا، در حوزه ی روایت و ساختار روایی آن است. ازین رو مقاله ی پیش رو در جهت اثبات این فرضیه، پس از تبیین مفهوم دیرند، به بررسی برخی از فیلم های جنبش سینمای هنری اروپا، یعنی فیلم های هیروشیما عشق من ۱۹۵۹- سال گذشته در مارین باد ۱۹۶۱- جاویدان ۱۹۶۳ خواهد پرداخت و ازین طریق نشان می دهد که این فیلم ها با ایجاد چینش های زمانی بدیع و پیچیده، زمان پریشی در روایت و خلق انواع گذشته نگرهای درونی، بیرونی و مرکب به عرضه ی متفاوت از زمان روایی دست یافته اند که با تعریف هانری برگسون از زمان و مفهوم دیرند قابل ترجمان اند، ولذا این مقاله در پی دستیابی به الگویی واحد برای خوانش و واکاوی این نوع روایات زمان محور است.

دیرند, زمان, روایت, هانری برگسون, جنبش سینمای هنری اروپا