سجاد مرادی - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
ناصر ارزانی - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه پیام نور اصفهان، اصفهان، ایر

پیشروی دریای الیگوسن -میوسن در ایران مرکزی با شواهدی از رسوبات کربناته و یا آمیزه ای از رسوبات کربناته-تخریبی و به صورت لیتوفاسیس های مخلوط کربناته-سیلیسی آواری و یا کربناته-آذرآواری همراه است که در شمال شرق اصفهان و در جنوب شرق چاهریسه شواهد این پیشروی بصورت رخساره های ساحلی با لیتوفاسیس های هیبرید مشخص است. در این منطقه، بر روی رسوبات قاره ای کنگلومرایی-ماسه سنگی قرمز (سازند قرمز زیرین) و یا رسوبات بنتونیت، لایه های ضخیم تا متوسط آهکی- ماسه ای با لامینه های باشیب بسیار کم و متشکل از تناوبی از لامینه صدف های دو کفه ای، ماسه دانه متوسط و یا مخلوطی از این دوبرجای مانده است. فراوانی خرده های فسیلی، لامینه های منفرد صدفی، تداوم جانبی و تکرار چند لایه مشابه در قاعده این مقطع، مشخص کننده شرایط پیشروی دریا در یک ساحل پر انرژی و تحت اثر امواج است که بعداز پیشروی به یک پلاتفرم کربناته همراه با فرامنیفرهای بزرگ بنتیک تبدیل شده است. این مطالعه به بررسی شواهد رسوبی برجای مانده در لایه های قاعده مقطع می پردازد و با توصیف لیتوفاسیس های عمدتا آهک ماسه ای و یا ماسه آهکی و انواع دیگر حد واسط آنها، به بحث در مورد شرایط پیشروی دریای الیگوسن-میوسن در این منطقه می پردازد. با توجه به گستردگی رخنمون های سازند قم در مرکز ایران، نتایج این مطالعه برای درک یکی از انواع شرایط سطوح پیشروی دریا بر رروی توپوگرافی های نسبتا پست قدیمی اهمیت دارد.

الیگوسن-میوسن، رسوبات هیبرید، پیشروی دریا