برجسته سازی زبانی در شرفنامه ی امیر شرف الدین بدلیسی بر پایه ی نظریه ی جفری لیچ

یکی از موضوعات قابل ذکر در شرفنامه ی بدلیسی، بررسی نکات زبانی و ادبی است. شرفنامه اگرچه در علم تاریخ نگاشته شده است، از لحاظ هنری و ادبی، قابل بررسی است و تصاویر به کار رفته و آهنگ کلام، توجه مخاطب را جلب می کند. جفری لیچ، نظریه پرداز و منتقد ساختگرا، دو عامل هنجارگریزی و هنجارافزایی را برای برجسته سازی ذکر می کنند. در نظریه ی لیچ، برجستگی های زبانی، در هشت گروه، دسته بندی می شوند. بررسی برجسته سازی های شرف الدین در شرفنامه، بر پایه ی نظریه ی جفری لیچ صورت گرفته است. یافته های پژوهش نشان می دهد مولف، از هفت نوع از دسته بندی ها بهره برده است: در حوزه ی هنجارگریزی واژگانی، نحوی، سبکی، معنایی، زمانی، آوایی و گویشی. این هنجارگریزی ها در شاهد مثال هایی از آیه، حدیث، شعر، عبارات عربی، انواع آرایه ها، ساخت های نحوی و ... پدیدار گشته اند. برای هنجارگریزی نوشتاری، تعریف جداگانه ای ارائه گردیده و نمونه ها بر اساس این تعریف، بررسی شده اند.

Keywords:

متن ادبی , برجسته سازی , هنجارگریزی , قاعده افزایی , جفری لیچ , شرفنامه , امیرشرف الدین بدلیسی