تحلیل و بررسی «پذیرش مرگ» در داستان «زنده به گور» صادق هدایت با تاکید بر نظریه الیزابت کوبلرراس

مرگ، حادثه مهم رشد دهنده در کل تجربه زندگی انسان است. ترس، درد و اضطراب رویارویی با مرگ بسیار عظیم است ولی اگر توفق داشته باشیم که با آن روبرو شویم و به پذیرش خلاقانه مرگ برسیم، ارزش این همه درد و رنج را دارد. نویسندگان و نظریه پردازان زیادی به تحقیق در مورد مرگ پرداخته اند از جمله: صادق هدایت، نویسنده بزرگ مرگ اندیش در ایران است که بیشتر محتوای داستان هایش را یاس، بدبینی و مرگ اندیشی احاطه کرده است. هدف نویسنده در این مقاله بررسی مفهوم پذیرش مرگ در «زنده به گور» هدایت با تاکید بر نظریه الیزابت کوبلرراس است. نوع پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی و شیوه گردآوری اطلاعات، کتابخانه ای و فیش برداری است؛ مطالب جمع آوری شده نشان می دهد که تمام مراحلی که در نظریه کوبلرراس در خدمت انکار مرگ هستند در داستان «زنده به گور» تلاشی برای رسیدن به پذیرش مرگ به شمار می روند. با این اوصاف، مرگ در نگاه هدایت، آمیخته با حسرت و ترس از جدا شدن از لذت های زندگی نیست بلکه مرگ پشت در ایستاده و خودکشی نیز تبدیل به یک ضرورت شده است.

Keywords:

مرگ , الیزابت کوبلرراس , صادق هدایت , پذیرش مرگ