محمدهمت کوهسار - هیئت علمی دانشکده ادبیات، دانشگاه زابل

نقد ادبی به معنای معیارها و موازینی است که به وسیله آن، نیکی و بدی اثر ادبی مشخص می شود. نقد ادبی یکی از علوم ادبی است که از دیرباز مورد توجه بوده است. پربار بودن نقد ادبی در هر جامعه ای با خلق آثار باشکوه ادبی ارتبا ط مستقیم دارد و هرگاه نقد ادبی د ر جامعه رواج پیدا کند، سطح آثار خلق شده در آن جامعه نیز ارتقا پیدا می کند و هرگاه به نقد ادبی کم توجهی شود، آثار ادبی نیز افول خواهند کرد. نقد ادبی از دیرباز مورد توجه شاعران و نویسندگان بوده است. قدیم ترین نمونه نقد ادبی را در یونان باستان شاهد هستیم و ریشه بسیاری از دیدگاه های نقدی امروز را د ر نظرات منتقدان یونانی می توان یافت. نقد ادبی در هر جامعه ای، بازتاب فرهنگ و پیشینه فرهنگی همان جامعه است و از همین رو، نقد ادبی در جوامع مختلف با یکدیگر تفاوت های زیادی دارد. به عبارت دیگر، در هر جامعه ای با توجه به فرهنگ همان جامعه، یکی از انواع نقد ادبی برجستگی بیشتری پیدا می کند . مباحث نقدی هم در آثار منظوم دیده می شوند و هم در آثار منثور. البته شعر در ادبیات کلاسیک فارسی، از اهمیت بیشتری نسبت به نثر برخوردار است و نگرش های نقدی گذشتگان بیشتر ناظر به شعر است، اما آثار منثور نیز خالی از این دیدگاه ها نیستند و از نظر نقدی پربار هستند. در این مقاله مروری اجمالی بر نقد شعر در ایران خواهیم داشت.

نقد ادبی، نقد شعر، آثار منظوم، اشعار فارسی