مینو دادبان شهامت - استادیار گروه تربیت بدنی، واحد آزادشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، آزادشهر، ایران
سیدرامین هاشمیان اصفهانی - کارشناس ارشد، گروه تربیت بدنی، واحد آزادشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، آزادشهر، ایران
اسرا عسکری - استادیار گروه تربیت بدنی، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران

سابقه و هدف: هدف این پژوهش، بررسی اثرات تمرین اینتروال شدید (HIIT) و مکمل آلفالیپولئیک اسید لیپوزومال (LAL) بر VEGFR-۳بافت پانکراس و گلوکز و انسولین سرمی رت های نژاد ویستار مدل دیابتی بود. مواد و روش ها: ۲۰ سر رت با میانگین وزنیgr۳±۱۵۹ گرم به ۴ گروه، دیابت/شم،دیابت/ALA،دیابت/تمرین/شمو دیابت/ALA/تمرین تقسیم شدند. القای دیابت با استرپتوزوتوسین با دوزmg/kg۶۵ و نیکوتین امید با دوز mg/kg۱۲۰ انجام شد. مکمل LAL با دوز mg/kg/day ۲۰ بمدت ۶ هفته خورانده شد. تمرینات شامل،۰۱تناوب۴ دقیقه دویدن روی تردمیل با شدتVO۲max۹۰-۸۵%و با استراحت فعال بین تناوبها بمدت ۶ هفته بود. پس ازسنجش VEGFR-۳ (ایمنوهیستوشیمی)، گلوکز (کالریمتریک) وانسولین(الایزا-کالریمتریک)؛ داده ها با روش واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری P≤۰.۰۵ تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد تمرین اینتروال و تمرین اینتروال با مکمل LAL بر گلوکز، انسولینو VEGFR-۳ بافت پانکراس رت های دیابتی تاثیر معنی داری دارد و مکمل LAL بر VEGFR-۳ وانسولین اثر معنی داری دارد. نتیجه گیری: تمریناین تروال شدید و مکمل ALA باعث افزایش لنفانزیوژنز وانسولین سرمی و متعاقبا کاهش گلوکز سرمی رت های مدل دیابتی شد.

تمرین اینتروال شدید،LAL،VEGFR-۳، دیابت