مقایسه پاسخ سطوح نشانگرهای متابولیکی استخوان در زنان جوان فعال و غیر فعال

مقدمه: پوکی استخوان(استئوپروز)، شایع ترین بیماری متابولیک استخوان است که با افزایش سن به ویژه در بانوان با عدم تعادل میان نشانگرهای متابولیک استخوان و کاهش مواد معدنی و ماتریکس استخوان مشخص می گردد و از طرفی شواهد تجربی نشان دهنده آثار مثبت فعالیت بدنی بر توده اسکلتی است. لذا هدف تحقیق حاضر مقایسه سطوح نشانگرهای متابولیکی استخوان ( پاراتورمون، آلکالین فسفاتاز، کلسیم و فسفر) در زنان فعال و غیر فعال ۲۰ تا ۳۵ سال استان گلستان می باشد. روش شناسی: در تحقیق حاضر ۱۲ زن بسکتبالیست حرفه ای به عنوان گروه تجربی و ۱۵ زن غیر ورزشکار نیز به عنوان گروه کنترل انتخاب گردیده و در پژوهش حاضر شرکت کردند. برای مقایسه شاخص های خونی مورد بررسی(هورمون آلکالین فسفاتاز، پاراتورمون، کلسیم و فسفر)، ۵ سی سی خون از ورید بازویی آزمودنی ها در حالت نشسته جمع آوری و به آزمایشگاه از آزمون آماری شاپیرو ویک و و از آزمون های تی مستقل و یو من ویتنی، برای منتقل گردید. برای نرمال بودن داده ها مقایسه تغییرات بین گروهی در سطح معنی داری P<۰/۰۵ استفاده شد. یافته ها: با توجه به یافته های آماری مقادیر هورمون پاراتورمون (PTH)(P=۰.۰۰۴) و آلکالین فسفاتاز(Alp)(P=۰.۰۰۱) نشان داد، حال در گروه تجربی (بازیکنان بسکتبالیست) نسبت به گروه کنترل ( افراد غیر ورزشکار) افزایش معنی داری را آنکه مقادیر کلسیم و فسفر نیز در گروه تجربی بیشتر از گروه کنترل بوده است اما با این تفاوت که این افزایش از لحاظ آماری معنی دار نبوده است(به ترتیب (P=۰.۹۰۵ وP=۰.۷۹۲ ) به عبارتی مقادیر پاراتورمون،آلکالین فسفاتاز ،کلسیم و فسفر گروه کنترل پائین تر از گروه تجربی بوده است. نتیجه گیری: با توجه یافته های این تحقیق می توان گفت که انجام تمرینات ورزشی با تحمل وزن مانند بسکتبال می تواند در بهبود دانسیته مواد زمینه ای استخوانی و عوامل محرکه تشکیل استخوان سازی مفید واقع گردد.

Keywords:

پاراتورمون , آلکالین فسفاتاز , کلسیم , فسفر , استئوپروز