سجاد محمدبیگی - کارشناس ارشد فیزیولوژی بالینی ورزشی،دانشگاه لرستان-دانشکده ادبیات و علوم انسانی-گروه علوم ورزشی،
حدیث مهرابی فرد - کارشناس ارشد تربیت بدنی ،دانشگاه لرستان-دانشکده ادبیات و علوم انسانی-گروه علوم ورزشی،
ساجده محمدبیگی - دانشجوی کارشناسی تربیت بدنی و علوم ورزشی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تویسرکان
ناصح جهانی - کارشناس ارشد فیزیولوژی،دانشگاه لرستان-دانشکده ادبیات و علوم انسانی-گروه علوم ورزشی
وحید ولی پور دهنو - استادیادر گروه تربیت بدنی دانشگاه لرستان

مقدمه: فعال بودن از نظر جسمانی یک مزیت از دیدگاه متخصصان پزشکی-ورزشی می باشد. تمرین ورزشی هوازی یکی از شاخه های فعالیت جسمانی است که پویا و ریتمیک می باشد و دربرگیرنده گروه های عضلانی بزرگ است که می تواند بهبودها در سیستم های قلبی-عروقی، عضلانی و هورمونی همچنین سلامت مغزی و ذهنی (حافظه، یادگیری و مهارت های همراه با تفکر) را افزایش دهد. برخی از نروتروفین ها، عوامل رشدی و مایوکاین ها این اثرات مثبت ورزش استقامتی هوازی را وساطت می کنند که اثرات مایوکاین ها به وسیله تعامل بین عضله اسکلتی و مغز به اثبات رسیده است. نتیجه گیری: با توجه به اثرات مثبت تمرین ورزشی استقامتی هوازی بر سلامت مغزی و ذهنی، انجام این تمرینات برای حداقل چهار روز در هفته به مدت سی دقیقه پیشنهاد می شود.