اثربخشی یوگادرمانی بر تنظیم هیجانی و پرخاشگری کودکان دبستانی
Publish place: Iranian Journal of Psychiatric Nursing، Vol: 9، Issue: 1
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 171
This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJPN-9-1_002
تاریخ نمایه سازی: 4 دی 1400
Abstract:
مقدمه: پرخاشگری یکی از شایع ترین مشکلات کودکان و مهمترین علل ارجاع به درمانگران است، پرخاشگری علاوه بر آسیب به خود و دیگران، میتواند در محیط مدرسه و خانه خطرات جدی به بار بیاورد و از طرفی استفاده از راهبردهای تنظیم هیجان میتواند نقش مهمی در کنار آمدن فرد با شرایط نامطلوب داشته باشد. از این روی هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی یوگادرمانی بر تنظیم هیجانی و پرخاشگری کودکان دبستانی شهربابک بود.
روش کار: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه گواه است. جامعه ی آماری پژوهش را تمامی کودکان دبستانی مراجعه کننده به مراکز تخصصی یوگا شهرستان شهربابک در سال ۱۳۹۸ تشکیل داد. تعداد ۶۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروههای مداخله و کنترل گمارده شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه های تنظیم هیجان (ERQ) و پرخاشگری بود و برای هر دو گروه اجرا شد. جلسات تمرینی یوگادرمانی به مدت ۸ جلسه، ۶۰ دقیقهای ( هفته ای ۱ جلسه) برای کودکان اجرا شد. پس از مداخله هر دو گروه پرسشنامه های فوق را به عنوان پس آزمون تکمیل کردند. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: یافته ها نشان داد بین گروه مداخله و گروه کنترل کودکان دبستانی در تنظیم هیجان و پرخاشگری تفاوت معناداری وجود دارد(۰۰۱/≥p). بدین معنی که تنظیم هیجان و پرخاشگری در گروه مداخله بعد از تمرینات یوگادرمانی بهبود یافته است.
نتیجه گیری: به نظر می رسد یوگادرمانی می تواند باعث بهبود تنظیم هیجانی و کاهش پرخاشگری در کودکان دبستان (۷ تا ۱۱ سال) شود، توصیه میشود روان درمانگران در کنار سایر مداخلات درمانی از این تمرینات در کودکان برای تنظیم هیجانی و کاهش پرخاشگری استفاده نمایند.
Keywords:
Authors
حکیمه کافی
کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رفسنجان، رفسنجان، ایران
وحید منظری توکلی
استادیار، گروه علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :