اثربخشی روان درمانی پویشی کوتاه مدت فشرده دوانلو بر ذهنی سازی در افراد دارای رفتارهای خودآسیب رسان به قصد غیرخودکشی

مقدمه: شواهد پژوهشی حاکی از این است که ذهنی­سازی یعنی ظرفیت تامل بر حالت­های ذهنی خود و دیگران در افراد دارای رفتارهای خودآسیب­رسان به قصد غیرخودکشی دچار نقص می­باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان­درمانی پویشی کوتاه­مدت فشرده دوانلو بر ذهنی­سازی در افراد خودآسیب­رسان به قصد غیرخودکشی بود. روش کار­: بدین منظور در چهارچوب طرح تجربی تک­آزمودنی خطوط چندگانه با ورود پلکانی ۵ نفر از مراکز مشاوره استان البرز با استفاده از ابزارهای تشخیصی مصاحبه بالینی ساختاریافته (SCID-II) و پرسشنامه شخصیت میلون (MCMI-III) بر اساس روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت انفرادی طی ۲۰ جلسه تحت مداخله روان­درمانی پویشی کوتاه­مدت فشرده قرار گرفتند و در شش مرحله­ (قبل از درمان، بعد از جلسه­های ۴، ۸، ۱۲، ۱۶ و ۲۰ و ۲ ماه پیگیری به وسیله پرسشنامه­های ذهنی­سازی (RFQ-۵۴) و سیاهه رفتارهای خودآسیب­رسان (ISAS) ارزیابی شدند. به منظور تحلیل داده­ها از شاخص­های تغییر روند، شیب، بازبینی نمودارها و برای تعیین معناداری بالینی از شاخص کوهن، درصد بهبودی و اندازه اثر استفاده شد. یافته­ ها: نتایج تجزیه و تحلیل داده­ها نشان داد که روان­درمانی پویشی کوتاه­مدت فشرده بر افزایش ذهنی­سازی و کاهش رفتارهای خودآسیب­رسان افراد دارای رفتارهای خودآسیب­رسان به قصد غیرخودکشی موثر است. نتیجه­ گیری: با توجه به نتایج این پژوهش می­توان گفت روان­درمانی پویشی کوتاه­مدت فشرده گزینه مناسبی برای افزایش ظرفیت ذهنی­سازی و کاهش رفتارهای خودآسیب­رسان در افراد دارای رفتارهای خودآسیب­رسان به قصد غیرخودکشی می­باشد.  

Keywords:

Intensive Short-Term Psychotherapy , Mentalization , and Self- Behaviors for Non-Suicidal Intent , روان درمانی پویشی کوتاه مدت فشرده , ذهنی سازی و رفتارهای خودآسیب رسان به قصد غیرخودکشی.