شهرام کاشفی ممقانی - Ph.D. student of Educational psychology, Tabriz University, Tabriz, Iran
محمد ارشد - Ph.D. student of Educational psychology, Tabriz University, Tabriz, Iran
رحیم بدری گرگری - Tabriz University, Tabriz, Iran

مقدمه: اختلال سلوک یکی از مشکلات عمده در کودکی می باشد. پژوهش حاضر نیز با هدف بررسی تاثیر برنامه یادگیری اجتماعی- هیجانی بر بهبود پیشرفت تحصیلی و کاهش اختلالات رفتاری در افراد مبتلا به سلوک انجام شد. روش کار: طرح پژوهش حاضر به صورت نیمه آزمایشی با دو گروه آزمودنی بود. بدین صورت که یک گروه ۲۰ نفره شامل افراد مبتلا به اختلال سلوک و ۲۰ نفر نیز شامل گروه کنترل بود. یعنی افرادی که مبتلا به اختلال سلوک بودند، اما مداخله ای برای آنها صورت نگرفت. ابزار پژوهش شامل پروتکل یادگیری اجتماعی- هیجانی، پیشرفت تحصیلی و آزمون اختلالات رفتاری بود. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ و با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره انجام شد. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که بین میانگین نمره های پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود داشت(P<۰/۰۱) ، به نحوی که آموزش برنامه یادگیری اجتماعی- هیجانی باعث بهبود پیشرفت تحصیلی و کاهش اختلالات رفتاری در افراد گروه آزمایش شده است، اما نمرات گروه کنترل در پس آزمون تغییری نسبت به پیش آزمون نداشتند. نتیجه گیری: با توجه به تاثیرات مثبت این برنامه آموزشی بر پیشرفت تحصیلی و کاهش اختلالات رفتاری، این روش می تواند به عنوان یک روش موثر برای دستیابی به عملکرد مطلوب در افرادی که اختلال سلوک دارند مورد استفاده قرار بگیرد.  

Keywords: Social-Emotional Learning, Academic Achievement, Behavioral Disorders, Conduct Disorder, یادگیری اجتماعی- هیجانی, پیشرفت تحصیلی, اختلالات رفتاری, اختلال سلوک