نقش میانجی خودکارآمدی در رابطه بین کیفیت زندگی و بلوغ عاطفی با تمایل به فرزند آوری

مقدمه: کاهش جمعیت در کشور ما روند نگران کننده ای دارد، بطوریکه در سال های اخیر نرخ باروری کاهش قابل توجهی داشته است. در این میان به نظر می رسد برخی عوامل در تمایل پایین زنان به فرزند آوری تاثیر داشته باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین نقش میانجی خودکارآمدی در رابطه بین کیفیت زندگی و بلوغ عاطفی با تمایل به فرزند آوری در زنان متاهل شهر زنجان انجام گرفت. روش کار: روش مطالعه توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری مطالعه شامل تمامی زنان متاهل شهر زنجان بودند که از میان آن ها تعداد ۳۰۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های استاندارد کیفیت زندگی بهداشت جهانی، بلوغ عاطفی سینک و بهارگاوا، خودکارآمدی شرر و تمایل به باروری راد و ثوابی بودند. برای تجزیه وتحلیل داده ها آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش هم زمان استفاده شد. جهت تعیین نقش میانجی از روش چهار گامی بارون و کنی استفاده گردید. یافته ها: کیفیت زندگی (نمره کل) و ابعاد روان شناختی و محیطی با تمایل به فرزند آوری ارتباط معنادار داشتند. (۰۵/۰>P). همچنین بین عدم بلوغ عاطفی کل، بازگشت عاطفی، فروپاشی شخصیت و ناسازگاری اجتماعی با تمایل به فرزند آوری رابطه وجود داشت (۰۵/۰>P). درنهایت بین خودکارآمدی با تمایل به فرزند آوری رابطه معنادار وجود داشت (۰۵/۰>p). بررسی نقش میانجی خودکارآمدی نیز نشان داد که این متغیر در رابطه بین کیفیت زندگی با تمایل به فرزند آوری و نیز رابطه بین بلوغ عاطفی با تمایل به فرزند آوری نقش میانجی را ایفا می نماید. نتیجه گیری: خودکارآمدی می تواند رابطه بین کیفیت زندگی و بلوغ عاطفی با تمایل به فرزند آوری را به طور مثبت و مستقیم افزایش دهد.  

Keywords:

Self-efficacy , Quality of Life , Emotional Maturity , Tendency to Adopt Children , خودکارآمدی , کیفیت زندگی , بلوغ عاطفی , تمایل به فرزندآوری