پیش بینی علائم روان شناختی در بیماران مولتیپل اسکلروزیس بر اساس امید و خودشکوفایی

مقدمه: بیماری (مولتیپل اسکلروزیس) MS یک نوع بیماری مزمن و ناتوان کننده دستگاه عصبی مرکزی است، اما عاملی که شرایط را برای این بیماران بدتر می کند این است که این بیماران علائم روان شناختی زیادی را بعد از اولین تشخیص بیماری، تجربه می کنند. این پژوهش با هدف پیش بینی علائم روان شناختی در بیماران MS بر اساس امید و خودشکوفایی انجام شد. روش کار: روش پژوهش حاضر توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران MS مراجع کننده به بیمارستان سینا، بیمارستان فوق تخصصی رضوی و همچنین بیماران MS مراجعه کننده به مجتمع پزشکی پارسیان در سال ۱۳۹۷ بود. حجم نمونه براساس جدول مورگان و کرجسی ۲۱۷ نفر (۹۳ مرد و ۱۲۴ زن) برآورد، و با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش علاوه بر برگه اطلاعات جمعیت شناختی شامل سه پرسشنامه باورهای خود شکوفایی، مقیاس امید اشنایدر (۱۹۹۱) و چک لیست نشانه های اختلالات روانی (SCL-۲۵) بود. داده ها از طریق آزمون های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۵ انجام گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که متغیرهای های امید و خودشکوفایی قادر به پیش بینی معنادار علائم روان شناختی هستند و امید با مقدار بتای استاندارد ۴۶/۰- پیش بینی کننده منفی و قویتری نسبت به خودشکوفایی با مقدار بتای استاندارد ۲۸/۰- بود. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان می دهد که امید و خودشکوفایی به عنوان عوامل عمومی محافظت کننده می توانند در کاهش علائم روان شناختی در بیماران MS موثر باشند. پیشنهاد می گردد که متخصصان حوزه سلامت به ویژه مشاوران و روان شناسان حوزه رفتاری و شناختی از طریق مداخلات مناسب در زمینه امید و خودشکوفایی به کاهش علائم روان شناختی بیماران MS کمک نمایند.

Keywords:

Hope , Multiple Sclerosis , Mental Health , Self-actualization , امید , بهداشت روانی , خودشکوفایی , مولتیپل اسکلروزیس