فاطمه جلالی گلمکانی - University of Boujnord, Boujnord, Iran
حسین احمد برآبادی - University of Boujnord, Boujnord, Iran
احمد حیدرنیا - University of Boujnord, Boujnord, Iran

مقدمه: فرسودگی شغلی کارکنان درمانی بیش از هر عاملی روند بهبودی بیمار را تهدید می کند. پژوهش حاضر باهدف بررسی میزان تاثیر گروه درمانی با رویکرد وجودی بر کاهش فرسودگی شغلی و مولفه های آن در کارکنان مرد مراکز نگهداری بیماران اعصاب و روان انجام شده است. روش کار: در پژوهش حاضر از روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است . جامعه آماری شامل کلیه کارکنان مرد شاغل در مراکز و بخش های نگهداری شبانه روزی بیماران اعصاب و روان شهر مشهد می باشند. کارکنان شامل پرستاران، مددکاران، بهیاران و کمک بهیاران می باشند. برای دستیابی به اعضای نمونه پس از توزیع فرم ۲۲ سوالی پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش و جکسون از بین کسانی که نمره ۶۰ و بالاتر کسب کردند، ۲۰ نفر که داوطلب همکاری در پژوهش بودند به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جای گرفتند. سپس گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه ی ۹۰ دقیقه ای در جلسات گروه درمانی وجودی شرکت کردند و گروه کنترل تحت درمان وجودی قرار نگرفتند. شرکت کنندگان هر دو گروه قبل و بعد از برگزاری جلسات گروه فرم ۲۲ سوالی پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش و جکسون را تکمیل کردند. داده ها توسط نرم افزار SPSS۲۲ وتحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره، نشان داد که جلسات گروه درمانی با رویکرد وجودی به طور معنی داری باعث کاهش فرسودگی شغلی و ابعاد آن (خستگی هیجانی، مسخ شخصیت و فقدان کفایت شخصی) در گروه آزمایش شده است. نتیجه گیری: با آگاهی از تاثیرگذار بودن جلسات گروه درمانی وجودی بر مولفه های فرسودگی شغلی، می توان از آن برای برنامه های پیشگیری و ارتقاء سلامت در کارکنان درمانی استفاده کرد.  

Existential Group Therapy, Occupational burnout, Emotional Exhaustion, Depersonalization, Lack of Personal Accomplishment, فرسودگی شغلی, گروه درمانی وجودی, خستگی هیجانی, مسخ شخصیت, فقدان کفایت شخصی