اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش امید به زندگی، صمیمیت زناشویی و کاهش تعارضات زناشویی زنان

مقدمه: مسئله ازدواج و زناشویی یکی از مهم ترین و اساسی ترین موضوعات مورد توجه جامعه بشری است بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر امید به زندگی، صمیمیت زناشویی و تعارضات زناشویی انجام شد. روش کار: طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود و جامعه آماری زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر کرمانشاه در سال ۱۳۹۶ بودند که از بین آنان ۳۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی در گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) قرار گرفتند. از پرسشنامه های امید به زندگی اسنایدر، صمیمیت زناشویی و تعارضات زناشویی برای جمع آوری داده ها استفاده شد. مداخله گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد برای شرکت کنندگان در گروه آزمایش به مدت ۱۲ جلسه هفتگی ۹۰ دقیقه اجرا شد اما شرکت کنندگان در گروه کنترل مداخله ای نداشتند. سپس داده های پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش و کنترل به وسیله آزمون های آماری توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آزمون استنباطی تحلیل کوواریانس با نرم افزار آماری SPSS-۲۳ مقایسه شدند. یافته ها: نتایج پووهش نشان داد که گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش صمیمیت زناشویی و کاهش تعارضات زناشویی تاثیر دارد (۰۱/۰ P<) اما برای مقیاس امید به زندگی تاثیر معنادار نبود. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشانگر اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش صمیمیت زناشویی و کاهش تعارضات زناشویی در زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره است.

Keywords:

Group Therapy based on Acceptance and Commitment , Life Expectancy , Marital Conflicts , Marital Intimacy , گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد , امید به زندگی , تعارضات زناشویی , صمیمیت زناشویی