تاثیرآموزش مراقبت معنوی بر حساسیت اخلاقی در دانشجویان پرستاری
عنوان مقاله: تاثیرآموزش مراقبت معنوی بر حساسیت اخلاقی در دانشجویان پرستاری
شناسه ملی مقاله: JR_JNE-10-1_006
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_JNE-10-1_006
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
رضا رضایی - دانشکده پرستاری و مامایی ، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
سید ابوالفضل وقار سیدین - دانشکده پرستاری و مامایی ، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
بهاره زارعی - دانشکده پرستاری و مامایی ، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
شهناز طبیعی - دانشکده پرستاری و مامایی ، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
خلاصه مقاله:
رضا رضایی - دانشکده پرستاری و مامایی ، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
سید ابوالفضل وقار سیدین - دانشکده پرستاری و مامایی ، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
بهاره زارعی - دانشکده پرستاری و مامایی ، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
شهناز طبیعی - دانشکده پرستاری و مامایی ، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
مقدمه: آموزش پرستاران و دانشجویان پرستاری در مورد اصول و ارزشهای معنوی به درک عمیق از مشکلات و تصورات اخلاقی در آنها کمک میکند. با این حال، موضوع معنویت در محتوای آموزشی اخلاقی لحاظ نشده است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیرآموزش مراقبت معنوی بر حساسیت اخلاقی در دانشجویان پرستاری بود.
روش کار: مطالعه ی حاضر یک پژوهش مداخلهای شاهددار تصادفی شده بود تعداد ۵۸ نفر از دانشجویان ترم ۷ پرستاری دو دانشکده پرستاری طبس و پیراپزشکی فردوس وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در سال ۱۳۹۹ به روش سرشماری وارد مطالعه گردیدند. دو دانشکده براساس پرتاب سکه به دوگروه آزمون (۲۹ نفر) و کنترل (۲۹ نفر) تقسیم شدند. برنامه آموزش مراقبت معنوی در گروه مداخله به صورت کارگاه ۵ جلسهای (۴ جلسه ۹۰ دقیقهای و یک جلسه۱۲۰ دقیقهای) و سپس یک دوره پیگیری دو ماهه انجام گردید. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه استاندارد حساسیت اخلاقی و فرم اطلاعات دموگرافیک بود. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه ۱۶ با کمک آمار توصیفی مانند میانگین و انحراف معیار و استنباطی مانند آزمون فریدمن و من ویتنی یو در سطح معناداری ۰۵/۰ P < مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافتهها: میانگین نمره حساسیت اخلاقی قبل از مداخله بین دو گروه آزمون (۳۷/۱۳±۶۲/۷۲) و کنترل (۷۲/۹±۱۰/۷۵) تفاوت آماری معناداری نداشت (۴۲/۰p=). میانگین نمره حساسیت اخلاقی بلافاصله بعد از مداخله در دانشجویان گروه آزمون (۱۴/۱۳±۰۳/۸۷) نسبت به گروه کنترل (۸۳/۷±۳۸/۷۶) به طور معناداری بیشتر بدست آمد (۰۰۱/۰p<). همچنین، میانگین نمره حساسیت اخلاقی دو ماه بعد از مداخله در دانشجویان گروه آزمون (۴۳/۹±۳۱/۸۵) نسبت به گروه کنترل (۶۴/۸±۸۶/۷۷) به طور معناداری بیشتر بود (۰۰۳/۰p=). نتایج همچنین حاکی از آن بود که میانگین نمره مولفه های حساسیت اخلاقی شامل احترام به استقلال مددجو، آگاهی از نحوه ارتباط با بیمار، تجربه مشکلات و کشمکش های اخلاقی و به کارگیری مفاهیم اخلاقی، بلافاصله بعد از مداخله و مولفه های احترام به استقلال مددجو، تجربه مشکلات و کشمکش های اخلاقی و به کارگیری مفاهیم اخلاقی دو ماه بعد از مداخله در دانشجویان گروه آزمون نسبت به گروه کنترل به طور معناداری بیشتر بود (۰۵/۰p<).
نتیجهگیری: با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش، پیشنهاد میگردد برنامه آموزش مراقبت معنوی در جهت توسعه حساسیت اخلاقی دانشجویان پرستاری در برنامههای آموزشی ضمن تحصیل و یا محتوای درسی آنان گنجانده شود.
کلمات کلیدی: Spirituality, Moral, Nursing Ethics, Students., معنویت, اخلاق, اخلاق پرستاری, دانشجویان
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1356810/