سید کاظم موسوی - MSc of Nursing, Instructor, Department of Nursing, Abhar School of Nursing, Zanjan University of Medical Sciences, Zanjan, Iran
محسن کمالی - ZUMS
حامد عزیزخانی - ZUMS

مقدمه: صرع دومین بیماری نورولوژی شایع در جهان است. پیامدهای جسمی، روانی و اجتماعی گسترده ناشی از ابتلا به صرع سبب شده که این بیماران نسبت به سایر بیماران مبتلا به دیگر بیماری های مزمن کیفیت زندگی پایین تری را تجربه کنند. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش به بیمار و پیگیری تلفنی توسط پرستار بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به صرع انجام شد. روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، تعداد ۶۰ نفر از بیماران مراجعه کننده به درمانگاه اعصاب بیمارستان ولیعصر (عج) زنجان در سال ۱۳۹۸ به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی ساده در دو گروه کنترل و آزمون قرار گرفتند. جهت گرد آوری داده ها از پرسشنامه کیفیت زندگی مبتلایان به صرع (QOLIE-۳۱-P) استفاده شد. قبل از مداخله پرسشنامه ها توسط نمونه ها تکمیل گردید. سپس، آموزش تلفنی در رابطه با بیماری صرع برای گروه آزمون طی دو ماه انجام شد و برای گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. دو ماه پس از پایان مداخله، تمامی بیماران مجددا پرسشنامه را تکمیل کردند. در نهایت، داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار  SPSS نسخه ۲۵ و با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون کای اسکوئر، تی مستقل و تی زوجی)، تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: قبل از مداخله، بین دو گروه از نظر ویژگی های جمعیت شناختی و نمرات حیطه های مختلف کیفیت زندگی تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت (۰۵/۰P>)؛ اما پس از اجرای مداخله، نتایج آزمون تی زوجی تفاوت معنادار آماری را بین نمره کلی کیفیت زندگی و ابعاد آن در گروه کنترل و آزمون نشان داد به طوری که گروه آزمون به نسبت کیفیت زندگی بالاتری داشتند (۰۵/۰P<).   نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، استفاده از روش آموزش تلفنی در بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به صرع می تواند کمک کننده باشد. بنابراین، استفاده از آن در برنامه آموزشی بیماران مبتلا به صرع پیشنهاد می شود.  

Epilepsy, Education, Phone, Quality of life, صرع, آموزش, تلفن ثابت, کیفیت زندگی