نقش مشاوره شغلی بر خط با رویکرد راهنمایی بر انطباق پذیری شغلی پرستاران

مقدمه:کمبود پرستاران با صلاحیت، یک مسئله جهانی است که کیفیت مراقبت های درمانی را به خطر می اندازد؛ تحقیقات نشان می دهند که مشکل بیمارستان ها علاوه بر جذب و گزینش پرستاران مناسب، نگه داری آنها است. هدف از انجام این پژوهش تعیین نقش مشاوره شغلی با رویکرد راهنمایی بر انطباق پذیری شغلی پرستاران است. روش کار: این پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوه پرستاران کلیه بیمارستان های استان تهران در سال ۱۳۹۸ است که یکی از مجموعه بیمارستان های آن بر اساس روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب وتعداد ۳۰ پرستار به عنوان گروه نمونه با استفاده از روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. بعد از انجام مشاوره شغلی به مدت ۵ جلسه برخط ، داده ها به وسیله پرسشنامه انطباق پذیری شغلی جمع آوری شدند و با استفاده از نرم افزار Spss نسخه ۱۸و آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: بین میانگین انطباق پذیری مسیر شغلی گروه آزمایش (۶۴/۴±۴۰/۸۴)و گروه کنترل(۲۶/۴±۷۳/۷۲) تفاوت معناداری وجود دارد. همچین در ابعاد انطباق پذیری شغلی شامل دغدغه(۰۰۱/۰>p)، کنجکاوی(۰۰۱/۰>p)، اعتماد(۰۰۱/۰>p) و کنترل(۰۰۱/۰>p) تفاوت معناداری بین دو گروه وجود دارد. نتیجه گیری: ازیافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که می توان از مشاوره برخط با رویکرد راهنمایی در عرصه سلامت و انطباق پذیری شغلی پرستاران استفاده کرد.  

Keywords:

Career Adaptability , Online Career Counseling , Nursing , Guidance Approach , انطباق پذیری شغلی , مشاوره شغلی برخط , پرستاران , رویکرد راهنمایی