رابطه رویکرد مطالعه عمل فکورانه با رضایت از دوره آموزشی و پیشرفت تحصیلی در دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال تحصیلی ۹۳-۱۳۹۲

مقدمه: نوع رویکرد مطالعه و یادگیری دانشجویان، در میزان رضایت از دوره و پیشرفت تحصیلی نقش دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه رویکرد مطالعه عمل فکورانه با رضایت از دوره آموزشی و پیشرفت تحصیلی انجام گرفته است. روش: این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه دانشجویان پرستاری ترم سوم، پنجم و هفتم دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، و نمونه پژوهش شامل نمونه در دسترس در این مقطع زمانی(۱۸۷ نفر) بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد رویکرد مطالعه عمل فکورانه متشکل از ۲۵ سوال، و یک گویه کلی به منظور سنجش رضایت کلی از دوره، و از معدل دانشجویان برای پیشرفت تحصیلی استفاده شده است . برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آمار توصیفی و استنباطی(ضرایب همبستگی، تحلیل واریانس، و آزمون t مستقل) استفاده گردید. یافته ها: بین رویکرد مطالعه عمل فکورانه و متغیرهای پیشرفت تحصیلی و رضایت از دوره همبستگی معنی داری وجود داشت(۰/۰۰۱= p). این رابطه بین رضایت از دوره و پیشرفت تحصیلی نیز دیده شده است(۰/۰۰۱= p). یافته ها همچنین نشان داد که با بالا رفتن ترم تحصیلی، همبستگی بین مولفه های مذکور افزایش یافته است. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش، رشد مطالعه عمل فکورانه می تواند برای مواجهه با دشواری های نظری آموزش پرستاری و آمادگی در راستای مواجهه با پیچیدگی های محیط بالینی در پرستاران موثر باشد. بنابراین دست اندرکاران و برنامه ریزان آموزشی حوزه آموزش پرستاری می بایست با اتخاذ راهبردهای آموزشی، سعی در ارتقای این مهارتها در دانشجویان خود و ارتقای سلامت در جامعه داشته باشند

Keywords:

Deliberative Practice Study , Course Satisfaction , Academic Achievement , Nursing Students , Clinical environment , Health , مطالعه عمل فکورانه , رضایت از دوره آموزشی , پیشرفت تحصیلی , دانشجویان پرستاری , محیط بالینی , سلامت