تاثیر قصه گویی بر توجه و تمرکز دیداری و شنیداری کودکان مبتلا به طیف اوتیسم

مقدمه و هدف: اوتیسم یک اختلال رشدی است که با نقصان در تمرکز دیداری و شنیداری، تحریک پذیری، رفتارهای کلیشه ای و تکراری همراه است. قصه گویی یک روش آموزشی جهت انتقال مفاهیم و افزایش تمرکز در کودکان است. در پژوهش حاضر، تاثیر قصه گویی بر تمرکز دیداری و شنیداری کودکان اوتیسم ارزیابی شد. روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، ۳۳کودک مبتلا به اوتیسم به روش تصادفی انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد تخصیص یافتند. معیارهای ورود شامل سن ۶-۱۳سال، تشخیص اختلال اوتیسم خفیف تا متوسط توسط روانپزشک بر اساس معیار گارس ( GARS)،عدم وجود اختلالات حسی (نابینایی و ناشنوایی، جسمی-حرکتی) بود. قصه گویی طی ۱۳جلسه برای گروه مداخله انجام شد، اما برای گروه شاهد هیچ مداخله ای صورت نگرفت. برای جمع آوری داده ها از دو ابزار آزمون خط زنی تولز و پیرون (Toulouse-Piéron test) و آزمون تمیز شنیداری وپمن ( wepmans test)  استفاده شد که در پیش آزمون و پس آزمون توسط کودکان تکمیل گردید. یافته ها: اختلاف میانگین توجه و تمرکز دیداری قبل و بعد از مداخله در گروه مداخله معنی دار بود ( p<۰.۰۰۱)اما این اختلاف میانگین در گروه شاهد معنی دار نبود. (p=۰.۵۹۷ ) اختلاف میانگین در بعد توجه و تمرکز شنیداری قبل و بعد از مداخله در گروه مداخله معنی دار بوده است(p<۰.۰۰۱ ) .اما این اختلاف میانگین در گروه شاهد معنیدار نبود( p=۰/۳۷۹). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر حاکی از اثربخشی قصه گویی بر افزایش توجه و تمرکز دیداری و شنیداری کودکان مبتلا به اوتیسم است. بنابراین توصیه میشود، قصه گویی برای افزایش توجه و تمرکز، مدنظر قرار گیرد.  

Keywords:

Storytelling , Children with Autism , Visual Focus , Auditory Focus. , قصه گویی , کودکان اوتیسم , تمرکز دیداری , تمرکز شنیداری