احمد یوسفی نژاد - PhD Family Counseling, Allameh Tabataba' i University, Farhangian University of Qazvin, Iran
مریم صف آرا - Assistant Professor of Alzahra University, Women Research Center, Psychology Department, Tehran, Iran
مجتبی سلم آبادی - کارشناسی ارشد، مشاوره خانواده، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

مقدمه: افزایش طول عمر و فزونی جمعیت سالمندان یکی از دستاوردهای قرن حاضر است. رضایت از زندگی به عنوان نشانه ای بارز از سازگاری موفقیت آمیز فرد با تغییر در موقعیت های گوناگون زندگی مورد توجه قرار می گیرد. عوامل متعددی در رضایت از زندگی نقش دارند. ازجمله این عوامل بخشش و تحمل پریشانی می باشد. لذا پژوهش حاضر باهدف نقش بخشش و تحمل پریشانی بر رضایت زندگی سالمندان شهر قزوین انجام شد. روش کار: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری ۱۵۰ سالمند ساکن در خانه های سالمندان شهر قزوین بودند که به روش نمونه­ گیری تصادفی ساده و با استفاده از جدول مورگان، ۱۰۸ نفر انتخاب شدند. داده ها با استفاده پرسش نامه های تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵)، بخشش تامپسون و همکاران (۲۰۰۵) و رضایت از زندگی داینر (۱۹۸۵) و به کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد، ضریب همبستگی بین تحمل پریشانی و رضایت از زندگی (۰/۶۸۰ = r ،۰/۰۰۱ > P) و بخشش با رضایت از زندگی (۰/۶۱۶ = r،۰/۰۰۱ > P) معنی دار است. همچنین مولفه های تحمل پریشانی ۴۶/۸ به طور مثبت و مولفه های بخشش ۳۸/۱ به طور مثبت رضایت از زندگی را پیش بینی می کنند (۰/۰۰۱ > P). نتیجه گیری: نتایج پژوهش اهمیت بخشش و تحمل پریشانی بر رضایت زندگی سالمندان را نشان می دهد و پیشنهاد میشود که مدل های درمانی بخشش درمان و تحمل پریشانی جهت ارتقای رضایت از زندگی سالمندان مورد توجه قرار گیرند.  

Forgiveness, Tolerance, Life satisfaction, Elderly, بخشش, تحمل پریشانی, رضایت زندگی و سالمندان