امکان سنجی فنی ، اقتصادی و زیست محیطی استفاده از آبگرمکن های خورشیدی در استان خوزستان

با توجه به محدودیت سوختهای فسیلی، افزایش آلودگی زیست محیطی و از طرف دیگر پتانسیل بالای انرژی خورشیدی در ایران مطالعه ای با هدف امکان سنجی فنی، اقتصادی و زیست محیطی آبگرمکنهای خورشیدی در استان خوزستان صورت گرفت. داد ه های مورد نیاز پژوهش از سازمان های دولتی مربوط و شرکت های تولیدی آبگرمکن خورشیدی گردآوری و تجزیه و تحلیل داد هها برای سه شهرستان اهواز، ایذه و آبادان برای خانواد ههای 5 نفره انجام شد . در این مطالعه سه دستورالعمل آبگرمک نهای گازی، خورشیدی-گازی و خورشیدی - برقی از لحاظ پارامترهای فنی، اقتصادی و زیست محیطی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد بیشترین انرژی جذب شده، بازده کلکتور و انرژی مازاد در مردادماه در منطقه اهواز و کمترین مقادیر آن در د ی ماه در منطقه ایذه میباشد. استفاده از آبگرمکنهای خورشیدی برای خانواد ههای 5 نفره میتواند حدود 77 درصد انرژی لازم برای گرمایش آب در طول سال را برای استان تامین نماید . در آبگرمکنهای خورشیدی کمترین دوره بازگشت سرمایه مربوط به منطقه آبادان با 23/3 سال در آبگرمکن خورشیدی- گازی و بیشترین مقدار آن مربوط به منطقه ایذه با 94/5 سال در آبگرمکن خورسیدی- برقی می باشد. با توجه به اینکه عمر آبگرمکنهای خورشیدی حداقل 15 سال است استفاده از آبگرمکنهای خورشیدی در استان برای دولت توجیه اقتصادی دارد. بیشترین صرف هجویی در مصرف سوخت در منطقه آبادان با 82 درصد در هنگام استفاده از آبگرمکن خورشیدی-گازی و کمترین میزان آن با 38 درصد به منطقه ایذه در هنگام استفاده از آب گرمکن خورشیدی - برقی اختصاص دارد. استفاده از آبگرمکن های خورشیدی در استان خوزستان می تواند باعث صرفه جویی در میزان مصرف سوخت به میزان 356 میلیون لیتر، معادل2/2 میلیون بشکه نفت خام در سال شود که رقمی معادل 200 میلیون دلار صرفه جویی ارزی، و کاهش گازهای آلاینده را به میزان 1/1 میلیون تن به دنبال خواهد داشت.

Keywords:

آبگرمکن خورشیدی , کلکتور , سوخت فسیلی , انرژی و محیط زیست , استان خوزستان