تاثیر تمرینات فرانکل با و بدون لباس فضایی بر خستگی و تعادل بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

مقدمه: مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) شایع ترین بیماری نورولوژی پیشرونده در جوانان بالغ می باشد. این بیماری باعث تخریب میلین در اکسون های عصبی شده و در نتیجه ضایعات عملکردی ایجاد می کند. هدف از این تحقیق تاثیر تمرینات فرانکل با و بدون لباس فضایی بر خستگی و تعادل بیماران مبتلا به ام اس بود. روش کار: این پژوهش از نوع نیمه تجربی بود که در آن تعداد ۴۵ مرد و زن مبتلا به بیماری ام اس به صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب و سپس به طور تصادفی در سه گروه کنترل، بدون لباس فضایی و با لباس فضایی قرار گرفتند. گروه های با و بدون لباس فضایی علاوه بر درمان دارویی به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه ۶۰ دقیقه به انجام تمرینات فرانکل پرداختند در حالی که بیماران گروه کنترل در این مدت تنها درمان های دارویی دریافت کردند. در ابتدا و انتهای تحقیق، خستگی (FSS) و تعادل (Berg) بیماران ارزیابی شد و داده ها با استفاده از آنالیز آماری t وابسته، آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی بنفرونی تجزیه و تحلیل گردید. سطح معنی داری در این مطالعه (۰۵/۰ > P) در نظر گرفته شد. یافته ها: در خستگی تفاوت معنی داری بین سه گروه مشاهده شد (۰۰۰/۰ = P). به طوری که گروه بدون لباس فضایی بهبود معنی داری نسبت به گروه کنترل (۰۲۰/۰ = P) و گروه با لباس نیز بهبود معنی داری نسبت به گروه کنترل داشت (۰۰۰/۰ = P)، اما بین گروه های با و بدون لباس فضایی تفاوت معنی داری مشاهده نشد (۲۴۴/۰ = P). در تعادل تفاوت معنی داری بین سه گروه مشاهده شد (۰۰۰/۰ = P). به طوری که گروه بدون لباس فضایی بهبود معنی داری نسبت به گروه کنترل (۰۰۶/۰ = P) و گروه با لباس نیز بهبود معنی داری نسبت به گروه کنترل داشت (۰۰۰/۰ = P)، همچنین در گروه با لباس فضایی بهبود معنی داری نسبت به گروه بدون لباس فضایی مشاهده شد (۰۳۲/۰ = P). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات فرانکل تاثیر مثبتی بر خستگی و تعادل بیماران ام اس دارد، همچنین تمرینات فرانکل با لباس فضایی نسبت به بدون لباس فضایی در بهبود تعادل مفیدتر است.

Keywords:

Hatha Yoga , Auditory Reaction Time , Visual Reaction Time , Middle Age Female , تمرینات فرانکل , لباس فضایی , خستگی , تعادل , مولتیپل اسکلروزیس